تاثیر تغییر مربیان بر عملکرد باشگاه های فوتبال لیگ برتر ایران

چکیده: هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی تاثیر تغییرات مربیگری بر عملکرد باشگاه های فوتبال لیگ برتر ایران بود. روش شناسی: جامعه آماری پژوهش، تمامی باشگاه های 12 دوره لیگ برتر فوتبال ایران (1380 تا 1392) بودند و نمونه آماری نیز شامل باشگاه هایی می شد که بیش از 3 فصل در لیگ برتر حضور داشتند. داده های پژوهش از بایگانی سازمان لیگ برتر و باشگاه فولاد مبارکه سپاهان استخراج و بهبود یا تنزل رتبه باشگاه های فوتبال در هر فصل نسبت به فصل گذشته بر اساس تغییر یا عدم تغییر سرمربی باشگاه ها بررسی شدند. از آزمون های تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه با آزمون تعقیبی گابریل و آزمون t مستقل برای تحلیل داده ها در سطح معنی داری کمتر از 05/0 استفاده گردید. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که ثبات مربیگری تاثیر معنی داری بر بهبود عملکرد و تغییرات پیاپی سرمربیان باشگاه نیز تاثیر معنی داری بر کاهش عملکرد باشگاه داشت. همچنین نتایج نشان داد تغییر سرمربی سبب 48/1 کاهش رتبه در جدول رده بندی لیگ برتر و ثبات سرمربی سبب 19/1 رتبه بهبود در رده بندی تیم شد. نتیجه گیری: به طور کلی، تحلیل یافته های پژوهش از این فرضیه حمایت کرد که ثبات مربیگری با ایجاد زمان کافی برای سرمربیان جهت جذب بازیکنان مورد نظر و پیاده کردن تاکتیک ها و فلسفه کاری خود، در نهایت سبب بهبود عملکرد باشگاه خواهد شد.

کلیدواژه ها:

تغییرات مربیگری ، ثبات مربیگری ، سرمربیان ، عملکرد باشگاه