تاملی بر آثار صلاحیت قضایی رئیس قوه ی قضائیه در پرتو بازشناسی این صلاحیت در قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری

همچنان که مراعات دقایق علمی تخصصی در پیش بینی یک صلاحیت در نظام حقوقی اهمیت والایی دارد، توجه به اصول تخصصی در طراحی شیوه ی ظهور و بروز و پیاده­سازی این صلاحیت نیز از اهمیتی مضاعف برخوردار است. نظام حقوقی ایران در کنار صلاحیت­های متعدد اداری و اجرایی، صلاحیت قضایی را نیز برای رئیس قوه ی قضائیه پیش بینی کرده است. بر مبنای عبارت صدر چکیده، هدف در این مقاله آن است که بر مبنای اراده ی اخیر قانونگذار (قانون تشکیلات و آیین ­دادرسی دیوان عدالت اداری)، ضمن تبیین جهت­گیری قانونگذار در تشریح صلاحیت قضایی رئیس قوه ی قضائیه، آثار این صلاحیت را در نظم حقوقی ایران تبیین کنیم. بررسی­های انجام شده نشان داد که از یک سو جهت­گیری قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری در این زمینه نه تنها گامی به سوی مطلوب­سازی این موضوع محسوب نمی­شود، بلکه در بخش وسیعی از این موضوع گامی مغایر اصول و قواعد حقوقی در این زمینه بوده است. از سوی دیگر شیوه ی پیش بینی شده برای ظهور و بروز صلاحیت قضایی رئیس قوه ی قضائیه در نظم حقوقی ایران، نه تنها با اصول حقوقی ای مانند قاعده ی اعتبار امر مختوم و استقلال قاضی همخوانی ندارد، بلکه با توجه به حجم وسیع پرونده­های قوه ی قضائیه با مصلحت قضایی کشور نیز هماهنگ نیست.  

کلیدواژه ها:

رئیس قوه ی قضائیه ، صلاحیت قضایی ، قانون تشکیلات و آیین­ دادرسی دیوان عدالت اداری ، آثار صلاحیت قضایی رئیس قوه ی قضائیه ، خلاف بین شرع ، استقلال قاضی