مقایسه اثربخشی زوج درمانی شناختی – رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر افزایش شادی زناشویی زوجین ناراضی

مقدمه: شادی زناشویی یکی از مهمترین مولفه های کیفیت رابطه زناشویی و نمایان گر میزان شادی فرد از جنبه های مختلف رابطه با همسر است. سطح بالاتر شادی زناشویی به صورت ضمنی بیانگر میزان پایین نارضایتی و تعارضات زناشویی است. با در نظر گرفتن رشد روزافزون اختلافات زناشویی و آمار طلاق، به کارگیری مداخلات موثر برای بهبود کلی کیفیت رابطه زوجین و مولفه های آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی و مقایسه اثربخشی زوج درمانی شناختی – رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر شادی زناشویی زوجین ناراضی شهر اصفهان بود. روش: در این پژوهش از طرح مورد منفرد استفاده شد. بر این اساس سه زوج در گروه زوج درمانی شناختی رفتاری و سه زوج در گروه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به صورت تصادفی گمارش شدند. متغیرهای مستقل زوج درمانی شناختی رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بود که هریک در طی 6 جلسه به آزمودنی ها ارایه گردید. ابزار پژوهش پرسشنامه شادی زوجین بود. یافته ها: بنابر تفاوت معنادار میان موقعیت مداخله و خط پایه در نمودار داده ها، یافته های پژوهش نشان داد که مداخلات زوج درمانی شناختی – رفتاری و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب افزایش شادی زناشویی زوجین شده اند. بعلاوه نتایج تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر نشان داد که میان تاثیر این دو رویکرد بر افزایش شادی زناشویی تفاوت معناداری وجود ندارد. نتیجه گیری: با در نظر گرفتن یافته های پژوهش، زوج درمانگران می توانند از مداخلات این دو رویکرد در جلسات زوج درمانی به منظور افزایش شادی زناشویی و بهبود کیفیت رابطه زوجین استفاده کنند.

کلیدواژه ها:

زوج درمانی شناختی – رفتاری ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، شادی زناشویی