اثربخشی طرح واره درمانی در کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر 17 تا 18 سال شهرستان همدان

مقدمه: هدف پژوهش تعیین اثربخشی طرح واره درمانی در کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر 17 تا 18 سال شهرستان همدان بود.روش: این پژوهش یک مطالعه نیمه آزمایشی با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحلهای است. جامعه آماری شامل 3000 نفر از دانش آموزان پسر دورهی متوسطه ناحیه ی یک آموزش و پرورش شهر همدان بود. در نمونه گیری این پژوهش از بین دو ناحیه آموزش و پرورش یک ناحیه به صورت تصادفی انتخاب شد. در مرحله بعد از بین مدارس متوسطه این ناحیه یک مدرسه به صورت تصادفی انتخاب و از بین دانش آموزان این مدرسه 32 نفر انتخاب شدند. مقیاس پرخاشگری باس و پری و مقیاس اضطراب اجتماعی نوجوانان بر روی دانش آموزان اجرا شد. در گروه آزمایش و گواه هر گروه 16 نفر جایگزین شدند و متغیر مستقل (طرح واره درمانی) طی 10 جلسه ی 60 دقیقه ای به گروه آزمایش ارایه گردید. یافته ها: بررسی میانگین های تعدیل شده نشان از اثر بخشی طرح واره درمانی بر روی پرخاشگری بدنی (P=0/05، F=20/3)، پرخاشگری کلامی (P=0/05، F=16/6)، خشم (P=0/05، F=104/5)، خصومت (P=0/05، F=7/2) و اضطراب اجتماعی (P=8/9، F=8/9)، بود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که طرح واره درمانی بر کاهش پرخاشگری و اضطراب اجتماعی نوجوانان پسر 17 تا 18 ساله شهرستان همدان موثر است.

کلیدواژه ها:

طرح واره درمانی ، پرخاشگری ، اضطراب اجتماعی