بررسی امکان پذیری تحقق اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه ای از طریق تولید برق از منابع تجدیدپذیر در ایران

از گازهای گلخانه ای به عنوان اصلی ترین عامل تغییرات اقلیم و گرمایش جهانی نام برده می شود. با توجه به افزایش تقاضای انرژی در جهان و از سویی اتخاذ سیاست ها و برنامه های مختلف کاهش مصرف سوخت های فسیلی به عنوان یکی از عوامل انتشار دهنده گازهای گلخانه ای، توجه به انرژی های پاک و تجدیدپذیر جهت مقابله با تغییرات اقلیم در اولویت قرار گرفته است. ایران اهداف کاهش 4 و 12 درصدی در میزان انتشار گازهای گلخانه ای خود بر اساس دو سناریوی غیر مشروط و مشروط جهت مشارکت در برنامه جهانی کاهش گازهای گلخانه ای در افق 2030 اعلام نموده است. با توجه به سهم بالای انتشار بخش نیروگاهی و پتانسیل های کشور در منابع تجدیدپذیر، در این تحقیق سناریوهای مختلفی به منظور بکارگیری ظرفیت های انرژی های تجدیدپذیر کشور تا سال 1409 جهت تامین تقاضای برق کشور مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بررسی سناریوها نشان دهنده آن است که با توسعه ظرفیت تولید برق خورشیدی، بادی و زمین گرمایی به ترتیب و به میزان 20000، 10000 و 7500 مگاوات، کاهش انتشاری برابر با تعهدات کشور در توافقنامه پاریس محقق خواهد شد. این مهم بیانگر آن است که با وجود ظرفیت های بالقوه در زمینه منابع تجدیدپذیر در کشور، می توان با اتخاذ سیاست های مناسب تشویقی جهت توسعه تولید انرژی از منابع تجدیدپذیر، علاوه بر کاهش انتشار دی اکسیدکربن به اهدافی از قبیل کاهش مصرف سوخت های فسیلی در بخش تولید انرژی و امکان استفاده از آنها در سایر بخش های با ارزش افزوده بالاتر و یا صادرات آنها مبادرت نمود.

کلیدواژه ها:

گازهای گلخانه ای ، تغییرات اقلیم ، انرژی های تجدیدپذیر ، تعهدات کاهش انتشار