بررسی ترکیب فیزیکی و میزان تولید زباله شهر همدان از خردادماه سال 1378 تا اردیبهشت 1379

سال انتشار: 1382
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 355

فایل این مقاله در 5 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SJH-10-3_005

تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1395

چکیده مقاله:

بی تردید تولید زباله در زندگی روزمره گریز ناپذیر است. این در حالیست که به این مقوله در مقایسه بامطالعات انجام یافته بر روی سایر معضلات زیست محیطی مانند آلود گی هوا وفاضلاب، کمتر پرداخته شده است.نظام مدیریت مواد زائد جامد مبتنی بر عناصر و اجزائی نظیر تولید زباله، نگهداری در محل تولید ، جمع آوری، حمل ونقل و دفع می باشد و بدون آگاهی از میزان تولید زباله و نیز اجزای تشکیل دهنده آن امکان انجام برنامه ریزیدقیق و ارائه راهکارهای مناسب جمع آوری و دفع زباله فراهم نخواهد گردید. لذا در این مطالعه میزان زباله و آنالیزفیزیکی آن در فصول مختلف سال (از خرداد ٧٨ تا اردیبهشت ٧٩ )مورد اندازه گیری و محاسبه قرارگرفت.نمونه ها در هر ماه با استفاده از روش نمونه برداری از بار کامیون (Truck-Load sampling) و به طریقه نمونه گیری سهمیه ای تصادفی انتخاب گردیده اند و ضمن توزین بار کامیون های حامل زباله جهت محاسبه مقدار زباله جمع آوری شده، درصد رطوبت، چگالی و درصد وزنی اجزای فیزیکی تشکیل دهنده زباله تعیین گردیده است. نتایج بدست آمده نشانگر تولید متوسط روزانه 252/33 تن زباله در سطح شهر همدان با چگالی 204/83 کیلوگرم بر متر مکعب می باشد . همچنین متوسط رطوبت زباله تولیدی این شهر معادل 22/46 درصد وزنی محاسبه گردید. میانگین مقادیر اجزا ء فیزیکی نیز در ماههای پژوهش معادل 77/72% مواد فساد پذیر، 5/75% کاغذ، 5/42% پلاستیک، 3/15% پارچه و منسوجات، 2/11% فلزات، 1/04% شیشه و 4/92% سایر مواد بوده است . همچنین بیشترین مقدار تولید زباله در این شهر مربوط به اسفندماه با ٣٢٨ تن و کمترین مقدار نیز مربوط به آذرماه با ١٩٦ تن بوده است.در مجموع با استناد به مطالب فوق الذکر، می توان نتیجه گرفت که با اجرای برنامه های مناسب بازیافت ازمبدأ تولید و تهیه کود کمپوست، امکان ممانعت از دفن روزانه ١٨٣ تن مواد زائد فسادپذیر با قا بلیت تهیه کود و ١٤تن کاغذ، ١٣ تن پلاستیک و ٥ تن فلزات مختلف که دارای ارزش اقتصادی قابل توجهی می باشند فراهم خواهد گردید.

نویسندگان

محمدتقی صمدی

عضو هیأت علمی گروه بهداشت محیط دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی همدان

مرتضی مرشدی سیف

کارشناس بهداشت محیط دانشگاه علوم پزشکی همدان