بررسی تأثیر هیپوترمی متوسط بر محور رنین آنژیوتنسین آلدوسترون در موشهای بزرگ آزمایشگاهی نر

هیپوترمی در طبیعت به شکل خواب زمستانی دیده می شود و در پزشکی کاربردهایی چون جراحی قلب باز،نگهداری اعضاء و بافتهای پیوندی ، طب ارتفاعات و طب سالمندان دارد . علیرغم وسعت مطالعات بر روی هیپوترمیبسیاری از اثرات بیولوژیکی و فیزیولوژیکی آن از جمله تاثیر بر روی تغییرات سیستمهای اندوکرین هنوز کام ً لا شناختهنشده است. در این مطالعه تاثیر هیپوترمی برعملکرد محوررنین ، آنژیوتنسین ، آلدوسترون مورد بررسی قرا رگرفته است.برای انجام این مطالعه تعداد ده موش صحرایی نر آلبینو نژاد و یستار (با سن متوسط ٥ ماهه ) که با تزریقداخل صفاقی هیدرات کلرال به مقدار 0/5ml/100gr وزن بدن بیهوش گردیده بودند توسط دستگاه هیپوترمی تحت سرما قرار گرفتند تا دمای بدن آنها به ٢٥ درجه سانتیگراد برسد . سطوح آنژیوتنسین و آلدسترون سرم قبل وبلافاصله بعد از هیپوترمی و سپس به مدت ٣ روز هر ٢٤ ساعت یکبار با استفاده از روش رادیوایمنواسی اندازه گیریشد . فعالیت رنین پلاسمایی نیز با استفاده از روش استاندارد بر مبنای اندازه گیری آنژیوتنسین I در دماهای ٤ و 37 درجه سانتی گراد ارزیابی شد.بر اساس نتایج بدست آمده معلوم گردید که عوامل یاد شده بلافاصله بعد از هیپوترمی افزایش نشان داده که این افزایش در مورد آنژیوتنسین و آلدوسترون نسبت به گروه کنترل دارای اختلاف معنی داری بود (p<0.03). سپس همه تا سطح پایه کاهش پیدا کردند بجز آلدوسترون که تا ٢٤ ساعت بعد نیز روند افزایشی خود را به صورت معنی دار ادامه داد (P<0.05). بنظر میرسد که هیپوتر می متوسط برفعالیت رنین پلاسمایی، آنژیوتنسین وآلدوسترون اثر تحریکی دارد که نتایج این بررسی این موضوع را تایید می نماید.

کلیدواژه ها:

سیستم آنژیوتانسین رنین ، کاهش دمای بدن ، موش