بررسی کیفیت خواب و استفاده از داروهای خواب آور در بالغین بستری در بخش های داخلی بیمارستان اکباتان همدان

مقدمه و هدف: بستری شدن در بیمارستان می تواند به طور چشمگیری الگوی خواب را مختل کند. با توجه به شیوع مشکلبی خوابی و مصرف گسترده بنزودیازپین ها و سایر داروهای خواب آور در بیماران بستری این مطالعه با هدف تعیین کیفیتخواب و چگونگی استفاده از داروها ی خواب آور در بیماران بزرگسال بستری در بخشهای داخلی بیمارستان اکباتان همدان در سال1386 انجام پذیرفت.روش کار : مطالعه به روش توصیفی ، تحلیلی مقطعی انجام گرفت و به ارزیابی کیفیت خواب در 300 بیمار بالای 18 سال بستریدر بخش های داخلی که رضایت به شرکت در مط العه داشتند پرداخت . پرسشنامه کیفیت خواب پترزبورگ (PSQI) برای ارزیابی کیفیت خواب بیماران در دو زمان بدو مراجعه و حین ترخیص تکمیل شد . همچنین ارتباط فاکتورهای موثر در کیفیت خواب مانندسن ، جنس ، وضعیت تأهل ، تحصیلات و مصرف داروهای خواب آور در دو مرحله قبل و د ر طول مدت بستری در بیمارستان مورد بررسی قرار گرفت . اطلاعات بدست آمده توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمونهای آماری t-test و ANOVA تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: در بدو مراجعه 36 % بیماران کیفیت خواب مطلوب (امتیاز کمتر از 5) داشتند ، در حالیکه این درصد در حین ترخیص باز همکاهش یافته به 18/3% رسید . میانگین کلی امتیاز کیفیت خواب در بدو مراجعه 7/6 و در هنگام ترخیص 9/4 بود که نشانگر بدترشدن کیفیت خواب می باشد و این تفاوت از لحاظ آماری معنادار بود (P<0.05)%23 از بیماران در مدت بستری در بیمارستان داروی خواب آور استفاده می کردند در حالیکه قبل از بستری هیچ داروی خواب آوری استفاده نمی کردند . در همه بیماران از بنزودیازپین ها به عنوان داروی خواب آور استفاده شده بود . در گروه سنی 30-18 سال اختلاف معنی داری در بدتر شدن کیفیت خواب نسبت به سایر گروههای سنی حین ترخیص وجود داشت.نتیجه نهایی: بیماران در حین ترخیص ، کیفیت خواب بدتری را نسبت به بدو مراجعه تجربه کردند . به نظر می رسد علیرغماستفاده گسترده از داروهای خواب آور مشکل بدتر شدن خواب در بیمارستان ها همچنان پابرجا مانده است.

کلیدواژه ها:

اختلالات به خواب رفتن و در خواب باقی ماندن ، بستری شدن در بیمارستان ، خواب ، خواب آورها و آرام بخش ها