مقایسه اثر فریک سولفات و کلرید روی در کنترل خونریزی کبدی با استفاده از یک مدل حیوانی

مقدمه و هد ف : کنترل خونریزی پارانشیمی خصوصاً بافت کبد علی رغم پیشرفت علم جراحی، کماکان یکی از چالش های روبرویجراحان برای حفظ جان بیماران می باشد. بنابراین معرفی یک روش موثر در کنترل خونریزی کبدی یکی از اولویت های پژوهشیمی باشد. این مطالعه به منظور مقایسه اثر هموستاتیک فریک سولفات و کلرید روی در کنترل خونریزی بافت پارانشیمی کبدیانجام گردید.روش کار: در این مطالعه تجربی 70 موش نر ویستار به صورت تصادفی ساده در 7 گروه 10 تایی قرار داده شدند. بر روی کبدهر موش برشی به طول 2سانتی متر و عمق 0/5 سانتی متر داده شد و زمان هموستاز با استفاده از غلظت های مختلف فریک سولفات و همچنین کلرید روی (15%، 25%، 50%) و روش کنترل نیز ( بخیه زدن) اندازه گیری شد. همچنین بافت کبدی از نظرتغییرات پاتولوژی پس از یک هفته مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت زمان به دست آمده برای برقراری هموستاز در 7 گروه وارد نرم افزار SPSS شده و با آزمون های Kruskal- wallis test و Mann - Whitney مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج: میانگین زمان هموستاز در گروههای غلظتی فریک سولفات 50%، 25% و 15% به ترتیب 1/17±9/50، 2/2±21/80 و 2/7±37/8 ثانیه بود و در گروههای غلظتی کلرید روی 50%، 25% و 15% به ترتیب 1/75±15/80، 2/57±30/2 و 2/21±49/00 و در گروه کنترل ( بخیه ) میانگین زمان هموستاز 7/30±91/30 بود. زمان برقراری هموستاز ناشی از گروه های غلظتی فریک سولفات و کلرید روی از گروه کنترل به صورت معنادار کمتر بود (P<0.01). همچنین زمان برقراری هموستاز ناشی از گروه های غلظتی فریک سولفات از گروه کلرید روی به صورت معنادار کمتر بود (P<0.01). مطالعه پاتولوژی بیشترین فراوانی را در گرید های پایین التهاب بر اساس گریدبندی تعریف شده نشان داد.نتیجه نهایی: فریک سولفات و کلرید روی نسبت به روش بخیه در کنترل خو نریزی کبدی به زمان کمتری برای برقراریهموستاز نیاز دارند و فریک سولفات نیز نسبت به کلرید روی ماده هموستاتیک موثرتری در کنترل خونریزی کبد در مدلحیوانی می باشد.

کلیدواژه ها:

فریک سولفات ، کبد ، کلرید روی ، هموستاز