تاثیر لزجت بر طراحی بهینه ی ایرفویل گذر صوتی توسط الگوریتم ژنتیک بهبودیافته

یکی از مشکلات اساسی در فرایند بهینه سازی آئرودینامیکی به کمک الگوریتم ژنتیک، زمان محاسباتی طولانی برای رسیدن به ایرفویل بهینه بدلیل تعداد دفعات فراوان مراجعه به حلگر جریان برای محاسبه تابع هدف است. ازآنجاکه با افزایش عدد رینولدز رفتار جریان لزج به جریان غیر لزج نزدیک می شود، یک ایده ساده می تواند استفاده از حلگرهای سریعتر ازجمله حلگر غیرلزج برای محاسبه تابع هدف باشد. در این مقاله نشان داده میشود که کارآیی آئرودینامیکی ایرفویل بهینه بدست آمده با استفاده از حلگر غیرلزج بمراتب پایین تر از ایرفویل بهینه بدست آمده از حلگر لزج است. بنابراین می توان اذعان نمود که استفاده از حلگر غیرلزج در بهینه سازی آئرودینامیکی در محدوده سرعت های گذر صوتی نمی تواند منجر به طراحی قابل قبولی شود. در این مقاله از روش پارسک برای پارامتری سازی هندسه ایرفویل و از یک روش ترکیبی فنر خطی و پیچشی برای برای حرکت شبکه استفاده شده است.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی آئرودینامیکی ، اثرات لزجت ، جریان گذرصوتی ، الگوریتم ژنتیک ، حرکت شبکه