بررسی مقایسه ای نسبت ابتلا به سندروم پیش از قاعدگی در دانشجویان تربیت بدنی وسایر دانشجویان

سندروم قبل از قاعدگی (premenstrual syndrome) یا PMS، یکی از شایع ترین مشکلات زنان در سنین باروری است و به صورت علایم دورهای خلقی، جسمی و رفتاری است که به طور معمول در 7 روز آخر فازلوتیال آغاز می شود و تا 4 روز پس از شروع خونریزی قاعدگی ادامه دارد و با کار یا شیوه زندگی افراد تداخل می کند و به دنبال آن، دوره ای عاری از علامت فرا می رسد. فرانک در سال 1931 سندروم پیش از قاعدگی را چنین توصیف کرد: گروهی از زنان از احساس غیر قابل توصیف هیجانی در 7-10 روز قبل از قاعدگی شکایت دارند که در اکثر موارد تا شروع قاعدگی ادامه می یابد. آنان از بی قراری، تحریک پذیری، احساس شبیه بیرون پریدن از پوست شکایت داشته و تمایل دارند با انجام دادن اعمالی به آرامش برسند. رنج شحصی این افراد شدید بوده و آنها را درگیر اعمالی بی پروا و گاه ملامت آمیز می کند. آنها نه تنها رنج خود را در می یابند، بلکه غم خود را به شوهران وخانواده خود نیز انتقال می دهند و اطرافیان خوب می دانند که رفتار و حرکات این زنان دوامی ندارد و در عرض 1-2 ساعت بعد از شروع قاعدگی علایم فیزیکی و روانی بر طرف می شود (1). این سندروم عموما با علایم خلقی (مانند بی ثباتی، تحریک پذیری ) علایم رفتاری (مانند تغییر الگوهای غذاخوردن) و علایم جسمی (حساسیت پستانها ادم و سردرد ) همراه است. حدود 80% زنان طی دوره پیش از قاعدگی درجاتی از تغییرات خلق و خو وخواب وعلایم جسمانی را تجربه می کنند و حدود 40% این زنان دچار علایم پیش قاعدگی در حد خفیفت تا متوسط هستند و این علایم آنها را به مراجعه پزشکی وادار می کند در 3-7% از زنان این اختلالات بسیار شدید است. (2) PMS در ایران شیوع بالایی دارد؛ به طوری که میزان شیوع آن در دانش آموزان 16-18 ساله زاهدان 83/1 %، در دانش آموزان دبیرستانی کرمانشاه 41 / 6 %، در دانشجویان علوم پزشکی ایران 92% و در زنان شاغل 97/ 7 % برآورد شده است (3). علت بروز PMS ناشناخته است. فرضیه های متعددی پیشنهاد شده اند افزایش استروژن، کمبود پروژسترون، احتباس مایع، کمبود ویتامین B6، هیپرپرولاکتینمی آلرژیهای هورمونی و اختلالات مربوط به پروستاگلندین ها؛ اما هیچ یک به اثبات نرسیده اند. درمان باید شامل برنامه جامعی متشکل از آموزش، مشاوره و حمایت روانی، ورزش، ارزیابی وضعیت تغذیه و در صورت لزوم مداخله دارویی باشد. ( 4). فعالیت بدنی یکی از مناسب ترین راهکارهای درمان سندروم پیش از قاعدگی و بهترین روش برای همه زنان به منظور کاستن فشار و ایجاد تعادل در ترشعات شیمیایی مغز است (5). به نظر می رسد فعالیت بدنی از طریق افزایش آندروفین ها و کاهش کورتیزول آدرنال به بهبودعلایم PMS افزایش تحمل درد،کاهش اضطراب افسردگی و دیگرمشکلات منجر می گردد