تاثیر نانو ذرات سلنیوم و سلنیوم آلی در مقایسه با ویتامین C بر عملکرد رشد،ریخت شناسی روده کوچک و لیپوژنز در جوجه های گوشتی

تعداد 192 قطعه جوجه یکروزه گوشتی از سویه راس-308 به 4 گروه تیمار 48 قطعه ای تقسیم شدند. گروه ها شامل گروه کنترل جیره پایه)، گروه ویتامین-c (جیره پایه + mg/ kg 500 ویتامین C)، گروه نانو سلنیوم (جیره پایه + mg/ kg0 /3 نانو سلنیوم) و گروه سلنیوم آلى (جیره پایه + mg/ kg0 / 3 سلنیوم آلی) بودند. جوجه ها تا 35 روزگی تغذیه شدند و عملکرد رشد در طول آزمایش ثبت شد. در 35 روزگی 12 پرنده از هر گروه خون گیری و ذبح شدند تا وزن نسبی لاشه و اندام ها، مورفولوژی دیودنوم و فاکتورهای لیپوژنز سرم ارزیابی شوند. ضریب تبدیل گروه دریافت کننده نانوسلنیوم تنها از نظر عددی بهتر از سایر گروه ها بود ( 0/ 05ویتامین C و نانوسلنیوم تنها از نظر عددی میزان بالاتری را نشان میداد. درصد وزن کبد در گروه کنترل بالاتر از بقیه گروه ها بود و گروه ویتامین C که سبب بیشترین کاهش در درصد وزن کبد شده بود با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت؛ همچنین وزن طحال در دو گروه سلنیوم نانو و آلی بالاتر از سایر گروه ها بود. در ویژگی های مورفولوژی روده عمق غدد لیبرکوهن و ارتفاع و سطح جذب پرزهای دیودنوم در گروه نانوسلنیوم از سایر گروه ها بالاتر بود و در تمامی موارد با گروه کنترل اختلاف معنی داری داشت ( 0/ 05 > p). شاخصهای سرمی لیپوژنز هیچ کدام اختلاف معنی داری نداشتند، اما گروه سلنیوم آلی مقادیر تری گلیسیرید و کلسترول کمتری از سایر گروه ها داشتند. هماتوکریت نیز در گروه نانوسلنیوم کمترین میزان بود. می توان نتیجه گیری کرد که نانوسلنیوم با افزایش معنی دار سطح جذب و رشد غدد لیبر کوهن پرزها، نسبت به ویتامین C و سلنیوم آلی، گزینه مناسب تری برای بهبود راندمان رشدی در جوجه های گوشتی است.

کلیدواژه ها:

نانوسلنیوم ، سلنیوم آلی ، ویتامین ، جوجه گوشتی ، پرز روده ، لیپوژنز