بررسی جایگاه زن از دیدگاه عاطفی در آثار سنایی غزنوی

مقاله حاضر در نظر دارد به بررسی جلوه ویژه زن در اندیشه سنایی غزنوی، شاعر آگاه قرن ششم بپردازد تا مقام زن را از دیدگاه شاعر و ادیبی صوفی به عنوان نماینده صوفیان در عصر گذشته و به ویژه در عصر خود شاعر بررسی کند تا ثابت نماید که زن با وجود نگرش های منفی که در هر مقطع نسبت به او وجود داشته توانسته خود را به عنوان آیتی از ذات حق جلوه گر سازد و اثبات کننده بعد معنوی و روحانی خود باشد. طرح تحلیل تکنیکی این تحقیق که با توجه به موضوع تحقیق است برای مشخص شدن چارچوب کار و حدود و گستره ی اجرایی تحقیق با توجه به قوانین و معیارهای مربوط به شناخت زن در آثار سنایی و تکیه بر اصول عقاید ناقدان بزرگ به بررسی موضوع می پردزاد و بدیهی است که محقق چندین دیدگاه را به عنوان اصول و موازین کار تحقیق بر می گزیند، در این صورت می توان به نظرات پژوهشی ستاری در کتاب سیمای زن در فرهنگ ایران توجه کامل داشت. با توجه به تمام مطالب می توان نتیجه گرفت که از دیدگاه سنایی زن دارای نیرویی است که به دستیاری او می توان بشر را از پستی و گمنامی نجات داد و به اوج عزت و بلندی رسانید. هدف سنایی از بیان حکایات و تمثیل های مذکور ارشاد رهروان به راه حق است و نظر اصلی او استدلال در مسایل دینی و دعوت به معنویت و تحقیر دنیا و اعراض از آلایش است که به خوبی توانسته به اهداف خود دست یابد و سرمشق عارفان و شاعران بعد از خود قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

جایگاه زن ، دیدگاه عاطفی ، ادیب صوفی ، صفات جمال و جلال ، صبر و شکیبایی ، سنایی غزنوی