رابطه بین هوش اخلاقی و نوآوری سازمانی کارکنان رسمی بیمارستان بوعلی شهر تهران

هدف از پژوهش حاضر تعیین رابطه بین هوش اخلاقی و نوآوری سازمانی کارکنان رسمی بیمارستان بوعلی شهر تهران می باشد. روش تحقیق به لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه انجام کار توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کارکنان رسمی بیمارستان بوعلی در سال 1394 که تعداد آنها 380 نفراست. حجم نمونه 181 نفر می باشد، با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای محاسبه شده است. ابزار گرد آوری داده ها پرسشنامه استاندارد هوش اخلاقی لنیک و کیل (2005 ( دارای 40 گویه و پرسشنامه محقق ساخته 22 گویه ای نوآوری سازمانی می باشد. روایی پرسشنامه ها محتوایی و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ با ضریب پایایی (802/ 0 (برای پرسشنامه نوآوری سازمانی و ضریب (821/0 (برای پرسشنامه هوش اخلاقی مورد تایید قرار گرفته است. داده ها توسط نرم افزار SPSS مورد تجزیه تحلیل قرار گرفت. همچنین بین دلسوزی و نوآوری فرایندی بیشترین ضریب همبستگی (377/0 (و بین درستکاری و نوآوری اداری کمترین ضریب همبستگی (015/0 (وجود داشت. بین درستکاری و نوآوری اداری، بین دلسوزی و نوآوری فنی، بین دلسوزی و نواوری اداری، بین بخشش و نوآوری اداری رابطه معناداروجود نداشت.

کلیدواژه ها:

هوش اخلاقی ، نوآوری سازمانی ، کارکنان رسمی بیمارستان