وضعیت بافت استخوانی در شناگران حرفه ای

بیماری پوکی استخوان یا استیوپروز که اپیدمی خاموش عصر حاضر لقب گرفته، می تواند درزندگی حرفه ای و آینده ورزشکاران مشکل ایجاد کند و آنها را از ادامه فعالیت باز دارد.تحقیقات نشان می دهد فعالیت بدنی، گامی اولیه و حیاتی برای جلوگیری از پوکی استخواناست؛ اگرچه، به نظر می رسد فعالیت های بدنی تاثیر یکسانی بر بافت استخوانی ندارند.تحقیقات نشان می دهد فعالیت هایی که تحمل کننده وزن بدن می باشند، باعث افزایش تراکممواد معدنی استخوان ها 4 میشوند T در حالی که درباره تراکم مواد معدنی استخوان در ورزش هایی که تحمل کننده وزن بدن نیستند (مانند شنا) نتایج ضد و نقیضی گزارش شدهاست. هدف تحقیق حاضر برآورد میزان شیوع استیوپنی و استیوپروز و همچنین سنجشتراکم و محتوای مواد معدنی استخوان در شناگران حرفه ای است. بدین منظور، ترکم مواد معدنی مهره های کمری 13 شناگر نخبه (سن 1/37±19/31 سال، قد 5/17±178/39 سانتی متر، وزن 9/4±75/92 کیلوگرم، شاخص توده بدن 3/33±23/91 کیلوگرم بر متر مربع) و 13 نفر غیرورزشکار (سن 1/98±19/39 سال، قد 6/11±174/46 سانتی متر، وزن 12/4±69/08 کیلوگرم، شاخص توده بدن 3/19±22/62 کیلوگرم بر متر مربع) توسط دستگاه DEXA اندازه گیری و بر اساس هنجارهای مربوط، در سه گروه نرمال، استیوپنی و استیوپروز جای گرفتند. نتیجه اصلی تحقیق حاضر این است که بر اساس معیار (Z(-score؛ 61/5 درصد از شناگران نخبه، در ناحیه مهره های کمری دچار ناهنجاری استیوپنی می باشند، در حالی که در گروه کنترل، 38/5 درصد از آزمودنی ها ارزش های BMD پایین تر از نرمال (7/7 درصد استیوپروز و 30/8 درصد استیوپنی) دارند. همچنین، مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی بین شناگران و آزمودنی های گروه کنترل، تفاوت معنی داری نشان نداد، ولی تراکم و محتوای مواد معدنی در شناگران مقادیر پایین تری داشت و مقادیر P محاسبه شده قابل تامل می باشند. اساسا، فشارهای مکانیکی وارد بر استخوان ها از دو راه کشش عضله، هنگامانقباضات عضلانی و شوک وارد بر بدن از طرف زمین ایجاد می شود و به نظر می رسد عاملدوم نقش موثرتری در توسعه و افزایش BMD داشته باشد. شناگران نخبه معمولا بین 3 تا 3/5 ساعت در روز به فعالیت حرفه ای می پردازند. در نتیجه، در مقایسه با هم ردیفان غیر ورزشکار خود 3 تا 3/5 ساعت در روز کمتر با زمین در تماساند و شوک کمتری از سویزمین به آنها وارد می شود. از طرف دیگر، به نظر می رسد ورزش های قدرتی و کوتاه مدتبیشتر از ورزش های استقامتی مانند شنا، استخوان ساز (استیوژنیک) می باشند؛ بنابراین بهشناگران توصیه می شود برای جلوگیری از کاهش تراکم مواد معدنی، علاوه بر فعالیت حرفه ایخود، به فعالیت هایی بپردازند که به ساختار اسکلتی بدن شوک وارد می کنند مانند دویدن،پریدن و غیره.

کلیدواژه ها:

شناگر حرفه ای ، تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) ، محتوای مواد معدنی استخوان (BMC)