تاثیر پای پرونیت و سوپی نیت بر فعالیت الکترومیوگرافی سطحی عضلات انتخابی ساق پا هنگام راه رفتن

هدف این تحقیق، بررسی اثر ساختار آناتومیکی پای پرونیت و سوپی نیت بر برخی پارامترهایالکترومیوگرافیکی سطحی عضلات ساق پا در هنگام راه رفتن در مقایسه با افراد دارایساختار طبیعی پا بود. 30 مرد سالم با استفاده از شاخص پاسچر، در سه گروه ساختاری پامشتمل بر پای طبیعی، سوپی نیت و پرونیت تقسیم شدند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلاتدرشت نیی قدامی، دوقلوی داخلی و خارجی، ناز کنیی و نعلی مطابق با پروتکلSENIAM بافرکانس نمونه برداری 1000 هرتز جمع آوری شد. آزمودنی ها، در دو وضعیت با پای برهنه وکفش ورزشی و با سرعت خود انتخابی، مسیر 10 متری را قدم زدند. پارامترهایالکترومیوگرافی برای هر عضله در فرایند کل چرخه راه رفتن، مرحله استقرار و مرحله نوسانمحاسبه شد. آزمون آماری ANOVA با اندازه های تکراری برای مقایسه پارامترهای به دست آمده در بین گروه های تحقیق به کار رفت. فعالیت عضله درشت نیی قدامی در چرخهکامل راه رفتن و مرحله استقرار در گروه های پای پرونیت و سوپی نیت نسبت به گروه پایطبیعی به طور معنی داری بیشتر بود، در حالی که عضله های نازک نیی و نعلی فعالیت کمتری رانشان دادند. در یافت ههای این تحقیق نشان داد که ساختار غیرطبیعی پا، ممکن است بر تغییرعملکرد عضلات اندام تحتانی هنگام راه رفتن موثر باشد.

کلیدواژه ها:

الکترومیوگرافی ، راه رفتن ، پای پرونیت ، پای سوپی نیت