میزان فعالیت عضلات کمری- لگنی موثر در پایداری ناحیه مرکزی با تغییر مرکز ثقل در پل زدن روی سطوح پایدار و ناپایدار

هدف اصلی این تحقیق، تعیین شدت فعالیت عضلات کمری- لگنی موثر در پایداری ناحیهمرکزی با تغییر مرکز ثقل در پل زدن بر روی سطوح پایدار و ناپایدار بود. آزمودنی ها ی این تحقیق 16 زن غیرورزشکار (با میانگین سن 2±21/75 سال، میانگین قد 5/38±161/5 سانتی متر، میانگین وزن 5/43±57/54 کیلوگرم و میانگین شاخص توده بدنی 1/78±21/8) بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند . فعالیت الکترومایوگرافی سطحی (SEMG) عضلات راست شکمی (RA)، مایل خارج شکمی (EO)، مایل داخل شکمی/ عرضی شکمی (IO/TA) و راست کننده مهره های کمری (ES) در طرف راست تنه ثبت شد . تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با انداز ه گیری مکرر در SPSS انجام گرفت.فعالیت عضلات راست شکمی، مایل خارجی و مایل داخلی/عرضی شکمی هنگام پل زدن رویتوپ تمرینی در دو سطح ناپایدار در مقایسه با سطح پایدار افزایش معنی داری نشان داد.فعالیت عضله راست کننده ستون مهره های کمری تنها در سطح ناپایدار دو نسبت به سطحپایدار افزایش معنی داری پیدا کرد. تغییر اثر نیروی جاذبه بر روی مرکز ثقل عامل موثری درافزایش فعالیت عضلانی نیست و ناپایداری سطح نسبت به تغییر مرکز ثقل عامل موثرتریاست. همچنین پل زدن به شکم روی توپ تمرینی در یک برنامه پیش رونده که هدف افزایشتدریجی فشار تمرینی است، برای تقویت فعالیت انقباضی عضلات شکمی سطحی و عمقیناحیه مرکزی مناسب است.

کلیدواژه ها:

عضلات کمری -لگنی ، پایداری ناحیه مرکزی ، سطوح پایدار و ناپایدار