مقایسه استقامت عضلات ثبات دهنده مرکزی دربازیکنان فوتبال مبتلا و غیرمبتلا به ناهنجاری زانوی پرانتزی

در سال های اخیر به نقش عضلات کمر و لگن به عنوان بخشی از عضلات ناحیه مرکزی در بازتوانی و اصلاح ناهنجاری های اندام تحتانی توجه زیادی شده است. ناهنجاری زانو پرانتزییکی از شایع ترین آسیب های بازیکنان فوتبال به شمار می آید. از آنجا که گزارش شده استراستای نامناسب اندام تحتانی مرتبط با ضعف عضلات ران می باشد و ثبات ناحیه مرکزی بدنمستلزم قدرت کافی در عضلات ران و تنه و هماهنگی بین آنها است، از این رو هدف ازپژوهش حاضر مقایسه استقامت عضلات ثبات مرکزی بازیکنان فوتبال مرد مبتلا و غیرمبتلابه ناهنجاری زانو پرانتزی بود. در این مطالعه مقطعی و همبستگی استقامت عضلات راست-کننده، خم کننده و خم کننده جانبی تنه در 50 بازیکن فوتبال مرد شامل 25 بازیکن مبتلا بهزانو پرانتزی و 25 بازیکن سالم اندازه گیری شدند. برای اندازه گیری استقامت عضلات در هردو گروه، از تست های مک گیل و بیرینگ سورنسن استفاده گردید. با توجه به طبیعی بودنتوزیع داده ها، برای مقایسه بین دو گروه از آزمون تی همبسته و درسطح معناداری کمتر از0/05 استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که استقامت عضلات راست کننده، خم کننده و خمکننده جانبی تنه در بازیکنان فوتبال مبتلا به ناهنجاری زانو پرانتزی در مقایسه با بازیکنانفوتبال غیر مبتلا، به طور معناداری کمتر بود (P<0/05). نتایج این تحقیق بیانگر آن است کهاحتمالا کاهش استقامت عضلات ثبات مرکزی عامل اصلی افزایش خطر ابتلا به زانو پرانتزیدر بازیکنان فوتبال است. این موضوع باید در مطالعات مقایسه ای آینده تایید گردد. افزایشاستقامت این عضلات به احتمال زیاد سبب کاهش خطر آسیب زانو پرانتزی می شود.

کلیدواژه ها:

زانو پرانتزی ، عضلات ثبات مرکزی ، فوتبال ، استقامت عضلانی