بررسی تاریخی درون مایه نگارش های ناسخ و منسوخ در سده سوم و چهارم
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 728
فایل این مقاله در 26 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SMOJ-24-63_001
تاریخ نمایه سازی: 15 اردیبهشت 1399
چکیده مقاله:
نسخ در قرآن در سه قرن اول معنای عامی داشته است که در دوره های بعد به یکی از مصادیق آن مبدل شده است. از قرن دوم تا پنجم، تعداد آیاتی که منسوخ به حساب می آمد به طور چشم گیری افزایش پیدا کرد و عالمانی از زهری گرفته تا ابن جوزی به ترتیب آیات منسوخ را از 42 تا 247 آیه رساندند. در سدهٔ چهارم که دوران طلایی نگارش در زمینهٔ ناسخ و منسوخ به شمار می رود آن گونه که نسخ پنداری آیات آن قدر زیاد شد که برخی افراد از این رویکرد با نام عشاق النسخ یاد کرده اند تعداد آیات ناسخ و منسوخ به 215 مورد رسانده شد. این پژوهش گونه های پرداختن به نسخ را با روشی تحلیلی-توصیفی بررسی کرده است. پژوهش نشان می دهد بستر توسعه نظریهٔ نسخ در مواجهه با برخی از آیات الاحکام که ناسازگاری ظاهری داشتند شکل گرفت. بر این اساس فقیهان مبنای حکم متقدم و متاخر را در ترتیب نزول ملاک قرار داده و با استفاده از آن، این انگاره تناقض را از میان بردند. فهرست کردن آیات متعارض، گاه شماری ناسخ از منسوخ، تسهیل در به خاطر سپاری ناسخ و منسوخ و تدوین بر اساس ابواب فقهی از جمله درون مایه های آثار مربوط به نسخ در قرون اولیه است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محسن قاسم پور
گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه کاشان
فاطمه حاجی اکبری
گروه علوم قرآن و حدیث، دانشگاه کوثر، بجنورد
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :