درآمدی بر اندیشه ی کلامی- سیاسی علامه میرحامد حسین هندی

سلطه ی استعمار، شکاف های درون دینی در شبه قاره هند، بحران هایی مانند ردیه های علمی بر اندیشه ی شیعی و تاثیر پذیری منفی حکومت شیعی، از معضلات زمانه ی میر حامد حسین است. این تهدیدات مبانی شیعه را در بعد اندیشه و رفتار سیاسی آن زمان مورد هجمه قرار می دهد. او از عالمان شیعی است که به تبیین کلامی-سیاسی از نظام سیاسی امامت پرداخته است. رویکرد اصلاحی در حوزه ی اندیشه بر رد انگاره های خلافت و  تاثیر استعمار بر اندیشه ی امامت ، نقطه ی تمرکز وی بوده است. روش وی در زمینه ی کلام سیاسی در عبقات الانوار در بررسی مسایل امامت و خلافت، روش استنتاج عقلی و نقلی از روایات و تحلیل محتواست. میرحامد حسین علی رغم بهره مندی از فضای مناسب حکومتی، در ارتباط با حکومت زمانه عزلت گزید؛ اما در برابر استعمار، با اتکا بر تولیدات داخلی و در ارتباط با دیگر مذاهب اسلامی، با اتخاذ وحدت عملکردی، به رفتار سیاسی خود چهره ی ویژه ای بخشید. بررسی اقدامات کلامی-سیاسی وی در پاسخ به بحران های معرفتی جامعه ی دینی و تبیین نظام سیاسی امامت موضوع این نوشته بوده و مساله ی اصلی ما در نوشتار حاضر، تحلیل شکل گیری مبانی اندیشه ی سیاسی و استخراج آرای سیاسی از آثارموجود نام برده خواهد بود.

کلیدواژه ها:

امامت ، خلافت ، استعمار ، اوده ، نظام سیاسی امامت ، آیات ولایت ، احادیث ولایت