جایگاه هویت ملی در ایران نگاهی به تطور تاریخی الگوها و سیاستهای هویت ملی از زمان باستان تا دوره ی پهلوی اول

توجه به هویت ملی ایرانیان پدیده ی مدرنی است که به مثابه خودآگاهی ملی نسبت به انباشت تاریخی تجربه های فرهنگی، سیاسی و اقتصادی سرزمینی به نام ایران، به تدریج بعد از ارتباط ایران با غرب مورد مطالعه قرار گرفته است. پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی و با رویکردی تاریخی و بهره گیری از ابزار کتابخانه ای و اینترنتی به بررسی مسایل هویتی در ایران قبل از 1320 می پردازد. فرضیه ی پژوهش عبارت است از اینکه علیرغم کهن بودن تمدن ایران و حس وطن دوستی که در مقیاسه ای مختلف در طول تاریخ در برخی از ایرانیان وجود داشته است، اما تاریخ توجه به هویت ملی در ایران به دوران مشروطه برمی گردد؛ لذا آنچه بیش از این تاریخ در ایران وجود داشته، هویت اجتماعی- فرهنگی بوده است. بررسی تطور تاریخی هویت ملی در ایران از زمان مشروطه نشان دهنده ی مطرح شدن الگوهای هویتی غربگرایانه و باستان گرایانه در دورهای قبل از 1320 می باشد.

کلیدواژه ها:

هویت ملی ، سیاستگ ذار هویتی ، ایران ، اسلام ، ناسیونالیسم ، روشنفکر