وجوه امنیتی متعالی و متدانی شاهنامه فردوسی

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 370

فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SMP-7-24_008

تاریخ نمایه سازی: 31 شهریور 1398

چکیده مقاله:

دوره ی ایران باستان قبل از اسلام، از مهم ترین ادواری است که در شناخت سیر تحول اندیشه ی امنیتی ایران موثر است. با این وجود، پژوهش‎های اندکی در این زمینه صورت پذیرفته است. شاهنامه ی فردوسی از جمله ی متونی است که پژوهش در آن می‎تواند گوشه‎ای از اندیشه ی امنیتی ایران دوره ی باستان را آشکار کند؛ این مقاله درصدد است وجوه امنیتی شاهنامه را بررسی نماید. سوال اصلی مقاله این است که چه گزاره‎هایی در شاهنامه ی فردوسی بر امنیت اشاره دارند برای پاسخ به این پرسش، از روش استنباطی در چارچوب مولفه‎های هفتگانه ی برگرفته از مکاتب و نظریه‎های امنیتی در بستر دو پارادایم امنیت متعالیه و امنیت متدانیه استفاده شده است. مهم ترین یافته ی مقاله آن است که در شاهنامه ی فردوسی گزاره‎هایی را می‎توان یافت که به هریک از مولفه‎های هفتگانه ی متعالیه و متدانیه ی مفهوم امنیت: ابعاد، مرجع، سطوح، خودی و غیرخودی، روش‎های تحصیل امنیت و راهکارهای استراتژیک امنیتی اشاره دارند.

نویسندگان

علی اصغر نصیری

استادیار، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران.