وجوه امنیتی متعالی و متدانی شاهنامه فردوسی
محل انتشار: فصلنامه سیاست متعالیه، دوره: 7، شماره: 24
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 370
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SMP-7-24_008
تاریخ نمایه سازی: 31 شهریور 1398
چکیده مقاله:
دوره ی ایران باستان قبل از اسلام، از مهم ترین ادواری است که در شناخت سیر تحول اندیشه ی امنیتی ایران موثر است. با این وجود، پژوهشهای اندکی در این زمینه صورت پذیرفته است. شاهنامه ی فردوسی از جمله ی متونی است که پژوهش در آن میتواند گوشهای از اندیشه ی امنیتی ایران دوره ی باستان را آشکار کند؛ این مقاله درصدد است وجوه امنیتی شاهنامه را بررسی نماید. سوال اصلی مقاله این است که چه گزارههایی در شاهنامه ی فردوسی بر امنیت اشاره دارند برای پاسخ به این پرسش، از روش استنباطی در چارچوب مولفههای هفتگانه ی برگرفته از مکاتب و نظریههای امنیتی در بستر دو پارادایم امنیت متعالیه و امنیت متدانیه استفاده شده است. مهم ترین یافته ی مقاله آن است که در شاهنامه ی فردوسی گزارههایی را میتوان یافت که به هریک از مولفههای هفتگانه ی متعالیه و متدانیه ی مفهوم امنیت: ابعاد، مرجع، سطوح، خودی و غیرخودی، روشهای تحصیل امنیت و راهکارهای استراتژیک امنیتی اشاره دارند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی اصغر نصیری
استادیار، دانشگاه صنعتی شاهرود، شاهرود، ایران.