تاثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و یادگیری سازمانی کارکنان در پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی

هدف پژوهش حاضر، تاثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و یادگیری سازمانی کارکنان در پژوهشگاه تربیت بدنیو علوم ورزشی بود. نوع پژوهش، توصیفی- همبستگی و ازنظر هدف، کاربردی بود که به صورت میدانی اجرا شده است. جامعه آماری پژوهش همه کارکنان پژوهشگاه تربیت بدنی جمهوری اسلامی ایران بودند (تعداد = 73). برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های رضایت ارتباطی دون و هازن (1997)، یادگیری سازمانی نیفه (2001) و فناوری اطلاعات احمدپور (1389) استفاده شد. روایی صوری و محتوایی پرسش نامه ها به تایید 10 نفر از اساتید رسید و پایایی پرسش نامه ها براساس ضریب آلفای کرونباخ، به ترتیب برابر با 97/0، 97/0 و 85/0 به دست آمد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس.پی.اس.اس.و آموس انجام شد. نتایج آزمون همبستگی نشان داد که بین فناوری اطلاعات و رضایت ارتباطی کارکنان و همچنین، بین فناوری اطلاعات و یادگیری سازمانی کارکنان رابطه مثبتی وجود داشت. نتایج مدل پژوهش نشان داد فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی و فناوری اطلاعات بر یادگیری سازمانی تاثیر مثبتی داشت. براساس مقادیر بارهای عاملی، میزان تاثیر فناوری اطلاعات بر رضایت ارتباطی کارکنان و تاثیر فناوری اطلاعات بر یادگیری سازمانی بود. همچنین، براساس شاخص­های برازش، مدل فرضی متغیرهای پژوهش از برازش لازم برخوردار بود؛ بنابراین، توجه به عامل فناوری اطلاعات به عنوان یکی از شاخص های موفقیت و بهبود وضعیت یادگیری سازمانی و رضایت ارتباطی کارکنان پژوهشگاه از اهمیت زیادی برخوردار است.

کلیدواژه ها:

جو اطلاعات ، تعامل سازمانی ، تفکر سیستمی ، پژوهشگاه تربیت بدنی و علوم ورزشی