تصمیم گیری در سیاست خارجی و نقش دیپلماسی عمومی در فرآیند تصمیم سازی

چنانچه سیاست خارجی را به مثابه یک سیستم در نظر بگیریم، فرآیند تصمیم گیری به عنوان خرده سیستمی مطرح می شود که مطالعه و بررسی آن می تواند آثار و نتایج مهمی را در نظام سیاست گذاری خارجی بر جای گذارد. مطالعات و پژوهش های متعددی با استفاده از چارچوب تجزیه و تحلیل سیستمی به بررسی و مطالعه پدیده های مختلف سیاسی از جمله فرآیندهای تصمیم سازی و تصمیم گیری پرداخته اند (نظیر گسترش مفهوم سیستم در علوم سیاسی در کارهای دیوید ایستن ( David Easton). از سویی با وجود آنکه در نگرش سنتی به دیپلماسی آن را همچون ابزاری برای اجرای سیاست خارجی در نظر می گیرند، اما دیدگاه های جدیدتر با طرح مفهوم دیپلماسی عمومی ، آن را تاثیرگذاری بر نگرش های عمومی برای شکل دهی و اجرای سیاست های خارجی و شامل ابعادی از روابط بین المللی می دانند که فراتر از دیپلماسی سنتی عمل می کنند . پرسش اساسی این تحقیق آن است که آیا دیپلماسی عمومی - با تعریف یاد شده می تواند در فرایند تصمیم سازی در سیاست خارجی موثر باشد نویسنده می کوشد با ارایه تعریفی از مفهوم دیپلماسی عمومی و بازنگری نگرش های جدید به آن و با استفاده از مدل چند بعدی از الگوی اقتضایی سیاستگذاری عمومی به زمینه های تاثیرگذاری دیپلماسی عمومی بر فرایند تصمیم سازی در سیاست خارجی و در نهایت، به ارایه الگویی برای نمایش چگونگی آن بپردازد.

کلیدواژه ها:

تصمیم گیری ، تصمیم سازی ، سیاست خارجی ، دیپلماسی عمومی ، نگرش سیستمی مدل های تصمیم گیری ، سیاستگذاری ، خط مشی عمومی