اثربخشی طرح واره های درمانی بر سبک دلبستگی و رضایت مندی زناشویی زنان متاهل

رضای مندی زناشویی یکی از مولفه های مهم است که به پایدار ماندن خانواده ها و رشد جوامع کمک می کند. بنابراین یک سری مولفه ها بر روی رضایتمندی زناشویی تاثیرگذار هستند که باید آنها را به درستی شناخت. برهمین مبنا پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر سبک های دلبستگی و رضایت مندی زناشویی زنان متاهل پرداخته است. پژوهش حاضر تجربی از نوع مطالعات نیمه آزمایشی است. طرح آزمایشی این پژوهش، طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترلاست. که شامل مراحل اجرایی زیر می باشد: 1. جایگزین کردن تصادفی آزمودنی ها 2. اجرای پیش آزمون و جمع آوری داده ها 3. اجرای متغیر مستقل بر روی گروه ها 4. اجرای پس آزمون و جمع آوری داده ها 5. اجرای آزمون پیگیری و جمع آوری داده ها. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه زوجین متاهل در شهر تهران در سال 1395 می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای از مناطق شهر تهران منطقه 14 انتخاب شد و براساس حجم جامعه با استفاده از فرمول نمونه گیری کوکران نمونه ای به حجم 285 نفر انتخاب گردید. در سطح استنباطی برای آزمون فرضیه ها اطلاعات با استفاده از فرمول کورایانس و تحلیل واریانس مورد تحلیل قرار گرفت، همچنین اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری spss تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که طرح واره درمانی بر افزایش سبک دلبستگی تاثیر معناداری داشته وهمچنین نتایج نشان داد که اجرای طرح واره درمانی بر رضایت مندی زناشویی تاثیر معناداری داشته است. لذا با توجهبه یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که یکی از مولفه های مهم در رضایتمندی زناشویی و سبک دلبستگی افراد، طرح واره ها می باشند و این امر باید مورد توجه روانشناسان و کارشناسان امور طلاق و به شکل کلی خانواده قرار بگیرد.

کلیدواژه ها:

رضایت زناشویی ، سبک های دلبستگی ، طرح واره درمانی ، زنان متاهل