مروری بر روش های تعیین عمر در استانداردسازی مواد منفجره ی نانوسایز

درحال حاضر استفاده از مواد پرانرژی نانوسایز و کامپوزیتهای حاوی آ نها در سرجنگی های پیشرفته، پیشرانه های بردبلند و ... نتایج قابل توجهی داشته و موجب گردیده تا تولید مواد پرانرژی نانوسایز با توزیع اندازه ذرات باریک به یکی از محورهای اصلی تحقیقات و توسعه در صنایع نظامی کشورهای پیشرفته تبدیل شود. از طرف دیگر، مواد منفجرهدر طول مدت انبارداری دستخوش تغییرات شده و بهتدریج تجزیه و تخریب میشوند، از اینرو، هر ماد هی منفجره، دارای طول عمر مفیدی است. هرچند تخریب مواد منفجره عموما بسیار کند و تدریجی روی میدهد اما تعیین مدت زمانیک هیک ماد هی منفجره بتواند بهصورت ایمن و بدون نگرانی نگهداری و ب هکارگیری شود، یکی از مسایل مهم در چرخ هی عمر این مواد محسوب میشود . از اینرو، با شناخت مکانیسمهای معمول در کهولت و تخریب مواد منفجر هی نانوسایز وبهر هگیری از رو شهای استاندارد جهت تخمین طول عمر شیمیایی )انبارداری ایمن( و خدما تدهی آ نها موجب خواهدشد تا انبارش و کاربری این دسته از مواد پرانرژی بهدرستی مدیریت گردد. این مطالعه رهنمودی برای انتخاب روش مناسب تخمین طول عمر مواد منفجره، از جمله رو شهای تخمین طول عمر بر مبنای افت وزن توسط تکنیک های آنالیز حرارتی گرماسنجی پیمایش دیفرانسیلی ) DSC (، وزن سنجی ) TG ( و ... است تا براساس آن، امکان صح هگذاری عمر مواد منفجره نانوسایز در مرحلهی طراحی، حین تولید و نگهداری آن در چرخهی عمر محصول فراهم گردد. بررسی های انجا م شده نشان میدهد، بعد از اجرای آزمو نهای کهولت، برای تا یید طول عمر مواد منفجره برای مدت کمینه 10 سال، لازم است عدم تغییر در معیار پذیرش ویژگیهای حساسیت به ضربه، دما، الکتریسیتهی ساکن در شرایط نگهداری؛ کاهش وزن کمتر از سه درصد وزنی؛ تغییر کمتر از 20 درصد در خواص مکانیکی سازگاری )پایداری( و برخی مشخصات مورد توافق تولیدکنندگان و مشتریان، بررسی و تصدیق گردد.

کلیدواژه ها:

مواد منفجره ی نانوسایز ، کهولت ، عمر ایمن نگهداری ، عمر عملکردی ، عمر خدما تدهی