برهمکنش پساب شیلات و بقایای گیاهی بر عملکرد و بهره وری مصرف آب در گوجه گیلاسی تحت سیستم آبیاری قطرهای در گلخانه

کمبود منابع آب متعارف و افزایش حجم پساب ها، اهمیت استفاده از بقایای گیاهی به منظور کاهش تبخیر از خاک و استفاده بهینه از آب را، به ویژه در کشت گیاهان گلخانه ای، دوچندان کرده است. در تحقیق حاضر، استفاده از بقایای گیاهی و پساب پرورش ماهی بر عملکرد، خصوصیات کیفی و بهره وری آب در گوجه گیلاسی، که اخیرا در لیست تغذیه اصلی هموطنان است، مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش با دو تیمار اصلی (آب چاه (0W) و پساب پرورش ماهی (1W)) و چهار سطح بقایای گیاهی (1M3 ،M2 ،M و 4M به ترتیب صفر، 5/5، 11 و 16/5 گرم بقایای گیاهی در کیلوگرم خاک) به عنوان تیمارهای فرعی، در قالب طرح اسپلیت پلات در چهار تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز، به اجرا در آمد. نتایج نشان داد که پساب پرورش ماهی موجب افزایش عملکرد گوجه گیلاسی نسبت به آب چاه گردید. اما کاربرد سطوح بقایای گیاهی در هر دو تیمار پساب و آب چاه تا میزان معینی (11 گرم بقایای گیاهی در کیلوگرم خاک) موجب افزایش عملکرد شد و در سطح 16/5گرم بقایای گیاهی در کیلوگرم خاک (4M) موجب کاهش عملکرد و تبخیر- تعرق گیاه شد. پساب پرورش ماهی هیچگونه اثر سویی بر خصوصیات کیفی میوه نداشت. نتایج نشان داد که بهره وری آب در تیمار پساب در تمام سطوح بقایای گیاهی بیشتر از آب چاه می باشد. بیشترین و کمترین عملکرد میوه (0/732 و 0/32 کیلوگرم در بوته) به ترتیب در تیمار برهمکنش 3W1M و 4W0M و بیشترین و کمترین میزان کل آب مصرفی خالص (434 و 348 لیتر) به ترتیب در تیمار برهمکنش 1W0M و 4W1M مشاهده گردید.

کلیدواژه ها:

آب های نامتعارف ، بهره وری آب ، تبخیر- تعرق ، عملکرد گوجه ، گلخانه