اثر اکسین و سیتوکینین بر پارامترهای بیوشیمیایی و فعالیت آنزیم پراکسیداز (2H2O) استویا تحت تنش شوری (Stevia rebaudiana Bertoni)

این پژوهش به منظور بررسی اثرات کاربرد خارجی هورمون اکسین و سیتوکینین بر خصوصیات بیوشیمیایی استویا (رقم شیرین)، به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی، در دانشگاه شاهد اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل عامل شوری NaCl در چهار سطح (بدون نمک (شوری 2 میلی مولار)، 40، 80 و 120 میلی مولار) و عامل هورمونی (0/1 میلی گرم در لیتر اکسین ( IAA) و ترکیب تیماری (فرمول در متن اصلی مقاله)بودند که در محیط کشت هیدروپونیک اجرا شدند. نتایج نشان داد که شوری باعث کاهش مقدار زیست توده شد. همچنین، با افزایش شوری در کنار هورمون ها، پتاسیم ابتدا روند کاهشی و سپس روند یکنواختی را نشان داد. بیشترین مقدار نشت الکترولیتی غشا، قندهای محلول و پروتیین در شوری 120 میلی مولار همراه با 0/1IAA و بیشترین مقدار سدیم اندام هوایی در 120 میلی مولار نمک همراه با تیمار هورمونی (فرمول در متن اصلی مقاله) مشاهده شد. همچنین، پراکسید هیدروژن در 80 میلیمولارNaCl به بیشترین مقدار خود رسید. تجمع پرولین با افزایش شوری روند افزایشی داشت. نتایج بیانگر آن است که کاربرد غلظت های مناسب هورمون های اکسین و سیتوکینین (به خصوص تیمار 0/1mg/L IAA) در استویا می تواند در افزایش مقاومت گیاه به تنش شوری موثر باشد و در شرایط مشابه کاربرد آن در استویا قابل استفاده است.

کلیدواژه ها:

اکسین ، پروتیین ، پرولین ، سیتوکینین ، هوگلند