بررسی اثر ترکیبات پلاستیکی بر طعم و زمان ماندگاری شیر پاستوریزه و فرا پاستوریزه

شیر ترکیبی مایع است که در کلیه مراحل حمل و نقل نیاز به ظرف دارد. نخستین رشد معنی دار بسته بندی شیر در اواخر قرن 19 ایجاد شد. تغییرات طعمی و زمان ماندگاری شیر پاستوریزه و فراپاستوریزه تحت تاثیر شرایط فرایند، مواد بسته بندی و رشد میکروبی هستند. بد طعمی عاملی تاثیرگذار بر کاهش مصرف سرانه شیر می باشد. گسترش بدطعمی به درصد چربی شیر، نفوذ نور و اکسیژن، اندازه و جنس بسته بندی بستگی دارد. بطری های پلی اتیلن ترفتالات شفاف برای شیر پاستوریزه که سریع تر مصرف می شود، مناسب ولی برای شیر فراپاستوریزه مناسب نیستند؛ اما در صورت ایجاد خواص ممانعت کنندگی کافی در برابر نور در آن­ها به منظور جلوگیری از بدطعمی اکسیداسیون نوری برای نگهداری طولانی مدت شیر مناسب می باشند. پوشش های چندلایه با خاصیت ممانعت کنندگی برای بسته بندی شیر پاستوریزه و فراپاستوریزه مناسب هستند که قابلیت حفظ طعم طبیعی شیر را دارند، از جمله:(پلی اتیلن با دانسیته پایینLDPE/ مقوا/ پلی اتیلن با دانسیته پایین/ پلی پروپیلنPP، پلی اتیلن با دانسیته پایین/ مقوا/ پلی اتیلن با دانسیته پایین/ اتیلن وینیل الکلEVOH/ پلی اتیلن با دانسیته پایین و پلی اتیلن/ مقوا/ پلی اتیلنPE/ آلومینیوم/ پلی اتیلن). مقوای مورد استفاده باید مناسب برای بسته بندی شیر و دارای خاصیت ممانعت کنندگی مطلوب باشد. بسته بندی انعطاف پذیر نیز از طریق فرایند کواکستروژن محصول را در طی حمل و نقل، عرضه و نگهداری محافظت می کند؛ این بسته بندی ها حاصل اتصال دو لایه یا بیشتر به شبکه چند لایه هستند. پلی اتیلن با دانسیته پایین خطی یا ترکیب آن با پلی اتیلن با دانسیته پایین جهت کیسه با قابلیت دوخت حرارتی در شیر به کار می روند. در صورت نیاز به ممانعت کنندگی بالا در برابر اکسیژن به منظور دستیابی به زمان ماندگاری طولانی مدت از کیسه های پلی آمید استفاده می شود.

کلیدواژه ها:

شیر پاستوریزه و فراپاستوریزه ، طعم ، بسته بندی ، پلاستیک و زمان ماندگاری