بررسی نقش فعالیت های آموزشی و ترویج کشاورزی در ارتباط با دانش بسته بندی و نگهداری کشمش (مطالعه موردی: شهرستان تاکستان)

عدم توجه انگورکاران به ضرورت بسته­ بندی و نگهداری کشمش در شرایط مناسب سبب کاهش کیفیت کشمش و در نتیجه عدم پذیرش از سوی مصرف­ کننده و افت چشم­گیر قیمت آن شده است. برای رسیدن به وضعیت مطلوب، لازم است برنامه های آموزشی و ترویجی مختلفی در خصوص توجه به بسته بندی و شرایط مناسب نگهداری به اجرا درآید. بنابراین هدف از انجام این تحقیق توصیفی- همبستگی، ارائه اطلاعاتی در خصوص نقش فعالیت­های آموزشی و ترویجی بر دانش انگورکاران درباره تهیه، بسته بندی کشمش و تحلیل آن است. جامعه آماری تحقیق 2462 نفر از انگورکاران بخش مرکزی شهرستان تاکستان بودند که با استفاده از فرمول کوکران 240 نفر از طریق روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انتخاب و مطالعه شدند. روایی محتوایی ابزار تحقیق با استفاده از نظرات متخصصان تایید شد و با انجام مطالعه مقدماتی و محاسبه ضریب الفای کرونباخ بزرگ­تر از 7/0 برای شاخص­ های ترکیبی پایایی آن به دست آمد. نتایج توصیفی تحقیق نشان داد که دانش اکثریت انگورکاران درباره بسته بندی و نگهداری کشمش در سطح پایین است. همچنین انگورکاران برای کسب اطلاعات خود از خدمات آموزشی و ترویجی در خصوص تهیه کشمش به میزان زیادی از ملاقات با مروجان و کارشناسان کشاورزی در مرکز ترویج و خدمات جهاد کشاورزی، استفاده از فیلم­ ها یا سی دی های آموزشی- ترویجی مرتبط و استفاده از حضور مروجان بهره می­ برند. ضریب همبستگی بین سطح دانش انگورکاران نسبت به بسته ­بندی و نگهداری کشمش با میزان استفاده از تمامی خدمات آموزشی و ترویجی 158/0 بود و رابطه مثبت و معنی داری در سطح پنج درصد بین این دو متغیر وجود داشت.

کلیدواژه ها:

بسته بندی ، کشمش ، فعالیت آموزشی و ترویجی ، تاکستان