هم افزایی تکنولوژیک؛ مدل توسعه و ترکیب منابع در کشورهای در حال توسعه

یکی از مسائلی که به عنوان دغدغه اساسی برای اکثر حکومت ها و دولت های امروز مطرح است، مبحث به کارگیری و اشتغال منابع، مخصوصاً منابع نیروی انسانی در راستای توسعه و پیشرفت می باشد. این مشکل با توجه به عواقب چند وجهی اش حتی در کشورهای صنعتی و پیشرفته نیز به عنوان محکی برای اندازه گیری قابلیت های این دولت ها در توسعه اقتصادی و شاخصی در تعیین قدرت مدیریت اجتماعی آنها در نظر گرفته می شود. این موضوع در کشورهای در حال توسعه و مخصوصاً کشور ما با توجه به درصد بالای منابع انسانی و شرایط ویزه اجتماعی و اقتصادی در چند سال اخیر، به موضوع قابل تامل تبدیل شده است که به آن بسیار پرداخته شده و راهکارهای متعددی پیشنهاد شده است. حال با توجه به نیاز مبرم کشور برای ایجاد اشتغال و به کار گیری منابع انسانی، نگرش و رویکردهای مورد استفاده در این راه، اهمیت فوق العاده ای می یابند. این مقله تلاشی است برای تبیین نگرش و رویکردی خاص با عنوان هم افزایی تکنولوژیک با هدف طراحی و بسط مدل توسعه و ترکیب منابع در کشورهای در حال توسعه که در این مسیر از دو منبع سرمایه گذاری مخاطره پذیر و مرکز رشد برای تشریح مدل فوق استفاده گردیده است. این روند در سه بخش به ترتیب ذیل بیان شده است: بخش اول شامل تعاریف و مفاهیم، انتخاب و تشریح زاویه دید و رویکرد اتخاذشده در راستای استفاده و ترکیب منابع می باشد. در بخش دوم شامل تعاریف و ویزگی های مراکز رشد و VC ها به عنوان منابع به کار گرفته شده در مدل بررسی می گردد. و در بخش سوم در مقام نتیجه گیری به تشریح نحوه تعامل و مدل هم افزایی تکنولوژیک مراکز رشد و VCها گرداخته خواهد شد.

کلیدواژه ها:

هم افزایی تکنولوژیک ، مرکز رشد ، سرمایه گذاری مخاطره پذیر