ارائه یک چارچوب مفهومی به منظور شناسایی ابزارهای مناسب برای تدوین راهبرد نوآوری به کمک یکپارچه سازی قابلیت ها و روشهای تصمیم گیری نوآورانه

یکی از دشوارترین چالش های پیش روی مدیران امروزی، مدیریت نوآوری فناورانه است که منجر به ارزش آفرینی، سودآوری، ایجاد رقابت پذیری پایدار، محیط های کاری فرح بخش و جذب و نگهداری نیر وهای خلاق و بهره ور میگردد. مدیریت موفقیت آمیز نوآوری فناورانه زمانی روی م دهد که مجموعه گسترده ای از عناصر و فعالیت های سازمانی به خوبی مدیریت شده و در چارچوب راهبرد نوآوری سازمان با یکدیگر یکپارچه گردند. یکی از مفاهیم مورد بحث در راهبرد نوآوری، قابلیت های نوآورانه است. قابلیت های نوآورانه، به عنوان مجموعه الگوهای مهارتی مورد استفاده شرک تها برای تدوین و پیاده سازی راهبرد نوآوری تعریف میگردد. در هر مرحله از این فرایند، ابزار های گوناگونی مورد استفاده قرار میگیرد. انتخاب نوع ابزار مناسب، با توجه به معیار های گوناگونی صورت می پذیرد. برخی از این معیار ها عبارتند از: ساده یا پیچیده بودن خدمات و محصولات شرکت و میزان عدم اطمینان نسبت به بازارهای آتی احتمالی و محیط های رقابتی برای فناوری جدید. در این مقاله با استفاده از یک رویکرد یکپارچه در روش تصمیم گیری و روش نوآورانه که مبتنی بر نوآوری فنی- مهندسی است ابزار های مناسب در هر مرحله از قابلیت های نوآورانه، معرفی می شود. برخی از پرکاربردترین این ابزار ها عبارتند از ماتریس SWOT، تکنیک دلفی، نظریه خلاقانه حل مسأله (TRIZ)، پیش بینی های آماری، تحلیل سلسله مراتبی، روش تاگوچی، 6 سیگما و سایر.

کلیدواژه ها:

راهبرد نوآوری ، قابلیتهای نوآورانه ، روش تصمیم گیری نوآورانه ، رویکر دهای نوآورانه ، نوآوری فنی- مهندسی