آگاهی و نگرش پایوران یک مرکز نظامی ازآموزش های خودامدادی و دگرامدادی

مقدمه: نظامیان برای حفظ جان خویش و دیگر همرزمان خود به آگاهی از اصول کمک های اولیه و حیاتی نیازمندند. بنابراین فراگیری اصول خودامدادی و دگرامدادی برای تمام نظامیان ضرورت دارد. این مطالعه با هدف تعیین میزان آگاهی و نگرش پایوران یک مرکز نظامی از آموزش های خودامدادی و دگرامدادی انجام شده است. مواد و روش ها: نوع مطالعه توصیفی است که به روش مقطعی روی 388 نفر از کارکنان یک مرکز نظامی انجام شده است. روش نمونه گیری به صورت طبقه ای و انتخاب نمونه ها به صورت تصادفی بوده است. جمع آوری اطلاعات با استفاده از یک پرسشنامه روا و پایایی محقق ساخته در زمینه آگاهی و نگرش از خودامدادی و دگرامدادی صورت گرفته است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی شامل آزمون کای دو و ANOVA و با نرمافزار SPSS ویرایش 18 انجام شد. یافته ها: میانگین نمره آگاهی کارکنان 2/38±15/56 و میانگین درصد نگرش افراد نسبت به آموزش خودامدادی و دگرامدادی 7/5±83/81 بود 56/2 و 65/7 درصد از کارکنان شرکت کننده در مطالعه، به ترتیب دارای آگاهی و نگرش در سطح خوبی نسبت به آموزش های خودامدادی و دگرامدادی بودند. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، آگاهی بیش از 43 درصد کارکنان در حد مطلوب نمی باشد. بنابراین برگزاری کلاس های آموزش خودامدادی و دگرامدادی در سازمان های نظامی با استفاده از روش های نوین آموزشی و با توجه به تهدیدات آیندهف در فواصل زمانی منظم به طور جدی پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

آگاهی ، نگرش ، خودامدادی و دگرامدادی ، آموزش ، مرکز نظامی