بررسی تأثیر یک دوره برنامه تمرین درمانی بر میزان درد و ناتوانی مزمن گردن کارکنان ستادی

مقدمه: گردن درد مزمن یکی از شایع ترین اختلالات در کاربران رایانه می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر یک دوره برنامه تمرین درمانی بر میزان درد و ناتوانی مزمن گردن کارکنان ستادی (ف. آ. آ. لرستان) می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 بیمار مرد با میانگین سنی 5/68±35/73 سال، قدر 5/43±176 سانتی متر و وزن 10/61±72/9 کیلوگرم که حداقل شش ماه سابقه گردن درد داشتند، به وسیله پرسشنامه اطلاعات فردی به صورت هدفمند از بین کاربران رایانه شاغل در ستاد نیروی انتظامی استان لرستان انتخاب شدند. آزمودنی ها در دو گروه 15 نفره قرار گرفتند. گروه اول تمرینات درمانی را به صورت بروشور دریافت کردند و گروه دوم کهگروه شاهد بودند، هیچ گونه مداخله درمانی دریافت نکردند. میزان درد و ناتوانی گردن در پیش آزمون و پس از 8 هفته مداخله تمرینی در پس آزمون به وسیله پرسشنامه شاخص درد و ناتوانی مزمن گردن اندازه گیری شد. همچنین جهت تحلیل داده ها ابتدا مقادیر اختلاف پیش آزمون و پس آزمون محاسبه و سپس از طریق آزمون تی مستقل مورد ارزیابی قرار گرفتند (P<0/05). روابط بین متغیرها با استفاده از آزمون همبستگی مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد میزان درد و ناتوانی گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش داشته است (P<0/05)؛ اما همبستگی پیرسون نشان داد بین شدت درد و ناتوانی مزمن گردن و سابقه کارآزمودنی ها رابطه معنی داری وجود ندارد (r=0/037, P=0/845). نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق می توان نتیجه گرفت که احتمالاً تمرین درمانی با بروشور جهت درمان درد و ناتوانی مزمن گردن مفید می باشد؛ بنابراین به کارگیری این روش برای توان بخشی بیماران دچار گردن درد مزمن مناسب بوده و توصیه می گردد.

کلیدواژه ها:

تمرین درمانی ، درد و ناتوانی مزمن گردن ، کاربر رایانه