بررسی مقایسه ای تاب آوری و خودکارآمدی در بین کارمندان نظامی ورزشکار و غیرورزشکار

امروزه محققان ورزش را به عنوان یکی از روش های تقویت کننده در رشد مؤلفه های روان شناختی در نظر می گیرند. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاب آوری و خودکارآمدی بین کارمندان ورزشکار و غیرورزشکار نظامی می باشد. مواد و روش ها: جامعه آماری پزوهش، شامل کلیه کارکنان ورزشکار شاغل در علوم پزشکی دانشگاه بقیه الله در سال 1393 می باشد. که تعداد 100 نفر کارمند (50 نفر ورزشکار و 50 نفر غیرورزشکار) به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (2003) و مقیاس خودکارآمدی شرر (1982) و برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss17 و تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) برای گروه های مستقل استفاده شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که بین ورزشکاران و غیرورزشکاران نظامی از لحاظ متغیرهای تاب آوری و خود کارآمدی تفاوت معنادار وجود دارد (p<0/05)، به عبارت دیگر این متغیرها در ورزشکاران نظامی بالاتر از غیرورزشکاران بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان گفت که ورزش و انجام تمرینات منظم بر ووه مختلف شخصیتی و روان شناختی همچون تاب آوری و خودکارآمدی تأثیر گذار است.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، تاب آوری ، کارکنان نظامی ، ورزشکار ، غیرورزشکار