استفاده از بینایی استریو به منظور ارایه یک سامانه واقعیت افزوده مبتنی بر بینایی

در طراحی سامانه های واقعیت افزوده دو چالش اساسی وجود دارد. یکی پایداری ردیابی بلادرنگ و دیگری دقت اندازه گیری بالا در اینسامانه است. پایداری در شناسایی نشانک ها به الگوریتم آشکارسازی و الگوی نشانک ها بستگی دارد و دقت بالای اندازه گیری به وسیله الگوریتم هایآشکارسازی دقیق برای اجرای کالیبراسیون دوربین، بدست می آید.در این مقاله یک سامانه واقعیت افزوده ارایه شده است که مبتنی بر بینایی است و از بینایی استریو برای بدست آوردن اطلاعات عمق استفادهمی کند. در این سامانه از نشانک های غیرفعال دایرهای با شعاع 1/5 سانتیمتر استفاده شده است که به منبع انرژی اضافی خارجی برای راه اندازی آن ها نیازی نیست rms خطای مکانیابی نشانک ها در فضای فیزیکی را در امتداد قطر میدان دید تا فاصله 94 سانتیمتری از دوربین، 0/685 میلیمتر بدست آوردیم که حتی برای کاربردهای پزشکی مناسب است. لازم به ذکر است که، در مقایسه با نشانک های نوری فعال، ناپدید شدنبخشی از نشانک به سبب انسداد جزیی، تاثیر قابل توجهی روی دقت ردیابی ندارد.

کلیدواژه ها:

واقعیت افزوده ، انطباق ، ماتریس مدل- دید ، دوربین استریو ، نشانک های نوری فعال و غیر فعال