بهبود عملکرد محفظه های الکترومغناطیسی غیرفلزی شفاف با استفاده از پوشش فیلم نانولایه طلا

در این مقاله، یک روش عملی برای بهبود عملکرد محفظه های غیرفلزی شفاف با استفاده از لایه نشانی فیلم نانولایه طلا، ارائه می کنیم. در ابتدا، یک روش تحلیلی برمبنای روش رابینسون معرفی می شود که قادر به تخمین تقریبی تاثیر پوشش محفظه های غیرفلزی شفاف است. درحالی که روش رابینسون امکان تخمین تاثیر پوشش محفظه های غیرفلزی را به دلیل اثر وجود دیواره های چندلایه ندارد و تاکنون روش تحلیلی مناسب دیگری برای تخمین تاثیر پوشش این نوع محفظه، گزارش نشده، نتایج روش تحلیلی پیشنهادی در این مقاله دارای توافق قابل قبولی با نتایج شبیه سازی و اندازه گیری است. در گام بعدی، به منظور بهبود عملکرد محفظه های شفاف، با ایجاد مصالحه بین دو عامل تاثیر پوشش و شفافیت نوری، ضخامت بهینه نانولایه طلا انتخاب شده و به کمک روش تبخیر حرارتی روی دیواره های شفاف شیشه – ITO، لایه نشانی انجام می شود. سرانجام به منظور ارزیابی روش بهبود عملکرد ارائه شده، محفظه های مسی، شیشه – ITO و پوشش داده شده با طلا، با هم مقایسه می شوند. اهمیت این کار در ارائه محفظه های شفاف پوشش داده شده با طلا است که دارای تاثیر پوشش نزدیک به محفظه فلزی (حدود 20 دسی بل بهتر از محفظه های شفاف شیشه – ITO) و شفافیت نوری قابل قبول در محدوده طیف مرئی هستند درحالی که محفظه های فلزی دارای شفافیت نیستند.

کلیدواژه ها:

محفظه های الکترومغناطیسی غیرفلزی ، شفافیت نوری ، تاثیر پوشش ، بهبود عملکرد ، نانولایه طلا ، لایه نشانی ، تبخیر حرارتی