اثر پذیری مباحث توحیدی نهج البلاغه از قرآن کریم

نهج البلاغه پس از قرآن کریم، ارزشمند ترین کتاب هدایت و انسان سازی است که در جای جای آن، انعکاس آیات آسمانی قرآن، مشهود است. یکى از شاخصه هاى کلام امام علی (ع) که از انس آن حضرت با آیات قرآن و تسلط او بر معارف بلند این کتاب آسمانی نشات مى گیرد، استشهاد به آیات قرآن و به کار بردن تعبیر های قرآنى است. بررسی مباحث توحیدی در نهج البلاغه نشان می دهد که برخی خطبه­ها (مانند خطبه­های 1، 49، 65، 155 و 179) به طور کامل، به توحید اختصاص دارند؛ اما در برخی دیگر از آن ها، تنها یکی از موضوع های مطرح شده، توحید است. به طور کلی، در 34 خطبه، دو نامه (نامه های 23 و 31) و دو حکمت (حکمت های 250 و 470) از این کتاب ارزشمند، درباره توحید سخن گفته شده است. در این پژوهش،اثر پذیری مباحث توحیدی نهج البلاغه را از قرآن کریم بررسی و تحلیل کرده و هماهنگی و ارتباط نزدیک بین قرآن و نهج البلاغه، و بهره گیری کامل حضرت علی (ع) را از قرآن کریم نشان داده ایم.

کلیدواژه ها:

آیات قرآن ، نهج البلاغه ، استشهاد تلویحی و تصریحی ، توحید