ارایه گزینه مناسب نگهداری و بهسازی روسازی آسفالتی با بکارگیری شاخص های ارزیابی ناهمواری و خرابی سطحی

نگهداری و بهسازی روسازی راه ها از اقدامات مهم و ضروری در افزایش طول عمر جاده ها است و همواره هزینه های زیادی صرف این امور می گردد. با بکارگیری یک سیستم مدیریت روسازی (PMS) اقدامات نگهداری و بهسازی راه ها به صورت اولویت لندی شده و با صرف هزینه های اقتصادی بهینه صورت می گیرد. به منظور ایجاد چنین شرایطی نیاز به یک پایگاه داده می باشد تا اطلاعات جمع آوری شده در دوره های مختلف زمانی مورد بررسی قرار گیرد. از آنجا که در کشور ایران ایجاد سیستم مدیریت روسازی در ابتدای راه بود و یک بانک اطلاعات بلند مدت در دسترس نیست، انجام برنامه ریزی و اولویت بندی نگهداری راه ها با در نظر گرفتن شرایط فعلی خرابی روسازی ها می تواند موثر و کاربردی باشد. در همی راستا در این مقاله بر مبنای شاخص ارزیابی ناهمواری بین المللی (IRI) و شاخص ارزیابیی سطح روسازی (PASER) وضعیت حدود 800 کیلومتر از شبکه راه های شیرانی استان کرمانشاه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. در واقع در این مقاله گزینه های مرمت مورد نیاز برای هر یک از مقاطع منتخب براساس بررسی وضعیت روسازی با استفاده از هر یک از دو شاخص فوق و ترکیب آنها ارایه گردیده است. بررسی داده های برداشت شده و نتایج حاصل از آنها نشان می دهد که شدت ناهواری سطحی بالا (IRI با میزان بالا) لزوما به معنای وجود خرابی های سطح با شدت بالا (PASER با نمره کم) و بالعکس نمی باشد. در همین راستا استفاده از ترکیب این دو شاخص می تواند دارای عملکرد مناسب تری نسبت به هر یک از شاخص ها جهت نمایش وضعیت روسازی باشد. همچنین یک مدل رگرسیون به منظور ایجاد رابطه میان دو شاخص IRI و PASER به دست آمده است، که بیانگر قابلیت تخمین مناسب هر یک از این دو شاخص بر حسب دیگری است.

کلیدواژه ها:

امتیازدهی و ارزیابی سطح روسازی (PASER) ، سیستم مدیریت روسازی ، شاخص ترکیبی ، شاخص ناهمواری بین المللی (IRI) ، نگهداری و بهسازی (M&R)