تعیین حداقل ضخامت روسازی دال خط راه آهن به کمک روش AASHTO

استفاده از روسازی دال خط در خطوط راه آهن درون شهری و برون شهری به صورت روزافزون در حال گسترش می باشد. با این حال تاکنون در آیین نامه های مختلف راه آهن در جهان، روند مشخصی به منظور طراحی و عین روسازی دال خط ارایه نشده است. در این پژوهش با ایجاد تغییراتی در روش آیین نامه ای آشتو که برای تعیین ضخامت دال بتنی روسازی های بتنی راه و فرودگاه کاربرد دارد، روندی که به منظور تعیین ضخامت دال خط راه آهن ارایه گردیده است. نتایج بدست آمده نشان داد که با افزایش سختی بستر روسازی دال خط، حداقل مورد نیاز روسازی دال خط کاهش پیدا می کند. افزایش 24 برابری سختی بستر، منجر به کاهش 10 درصدی ضخامت روسازی دال خط می شود. همچنین افزایش ترافیک عبوری از روی دال خط منجر به افزایش حداقل ضخامت مورد نیاز روسازی می گردد. افزایش دو و چهار برابری ترافیک عبوری به ترتیب منجر به افزایش 12 و 25 درصدی حداقل ضخامت مورد نیاز روسازی گردید. همچنین نتایج به دست آمده نشان داد که با فرض ثابت بودن تمامی پارامترها و تنها با افطزایش بار محوری قطار، حداقل ضخامت مورد نیاز روسازی دال خط افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

روسازی دال خط راه آهن ، طراحی ، خستگی ، ضخامت دال بتنی ، روش آشتو