مدل طراحی شبکه حمل و نقل بار بندر-پسکرانه با مکان یابی مراکز توزیع (مطالعه موردی ایران)

لجستیک جهانی شامل ارسال کالا در سطح خشکی و دریا می­شود. در خشکی، از وجه­های حمل و نقل مانند قطار و کامیون جهت جابجایی کالاها استفاده می­شوند. طراحی شبکه حمل و نقل و ارتباط بین خشکی و دریا، شامل تعیین مراکز توزیع در خشکی و نحوه ارتباط آن­ها با بندرهای دریایی است. تعیین بهینه مکان و ظرفیت مراکز توزیع و تعیین بهینه نوع وجه حمل و نقل در ارسال کالاها بین بنادر دریایی، مراکز توزیع و گره­های مشتری، اهمیت بالایی در کارایی شبکه توزیع دارد. در این تحقیق، یک مدل برنامه­ریزی ریاضی دو هدفه جهت مکان­یابی مراکز توزیع ارائه می­­شود که در آن از حمل و نقل چندوجهی جهت ارتباط بین بندر و خشکی استفاده می­شود. در این مدل، جریان عرضه و تقاضای داخلی و خارجی هر گره، در نظر گرفته شده و هدف آن تعیین مکان مراکز توزیع یا ترمینال­هایی در خشکی است با این هدف که هزینه­های حمل و نقل و همچنین آلودگی ناشی از وجوه حمل ­و ­نقل کمینه شود. در این پژوهش از روش اپسیلون محدودیت اصلاح شده جهت حل مسئله استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد جهت احداث مراکز توزیع و توسعه وجه های حمل و نقل می بایست بالغ بر 96 تا 106 میلیارد دلار سرمایه گذاری نمود. همچنین میزان تولید گاز کربن دی اکسید در هر کدام از این سرمایه گذاری­ها چیزی حدود40 تا 56 میلیون تن در سال خواهد بود.

کلیدواژه ها:

بندر ، پسکرانه ، مرکز توزیع ، لجستیک ، حمل و نقل چندوجهی