مقایسه عملکرد و ایمنی آزادراهها با و بدون محدودسازی وسایل نقلیه سنگین با استفاده از شبیه سازی نرم افزاری

سال انتشار: 1390
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 688

فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_TRJ-8-4_006

تاریخ نمایه سازی: 22 دی 1393

چکیده مقاله:

به دلیل رشد روزافزون حمل و نقل کالا و حرکت بسیار زیاد کامیو نها و وسایل نقلیه سنگین، مسیرهای پر تردد آزادراهی با کاهش سطح ایمنی همراه شده است. در نتیجه بررسی جداساز ی یا ایجاد محدودیت عبور برای وسایل نقلیه سنگین ازوسایل نقلیه سواری به منظور کاهش ب ره مکنش آنها، با استفاده از تکنیک خطوط ویژه یا محدودیت خط برای وسایل نقلیه سنگین ضروری به نظر میرسد. محدودیت خط برای وسایل نقلیه سنگین، روشی است که در کشور ما مورد استفاده قرارمیگیرد ولی مطالعهای در ارتباط با آن صورت نگرفته است. در دنیا نیز تلاشهای اندکی در رابطه با ارایه یک معیار مناسب فراگیر برای تشخیص لزوم یا عدم لزوم استفاده از محدودیت خط در یک آزا دراه یا بزرگراه مطرح شده اس ت. در این تحقیق به بررسی وجود یا نبود محدودیت خط در آزادرا ههای ایران و مقایسه این دو حالت پرداخته شده و میزان ت أثیرچندین پارامتر در این فرآیند، بررسی شده است. در همین راستا برای شبیهسازی، از نرمافزار ترافیک یVISSIM استفاده شده و برای مطالعه موردی نیز محدود های از مسیر آزادراه تهران-قم بررسی شده است. همچنین برای بررسی ایمنی از نرمافزارSSAMاستفاده شده و برای مطابقت با شرایط محلی، کالیبراسیون و اعتبارسنجی مدل، مورد بررسی قرار گرفته است. برای این تحقیق وجود محدودیت خط برای وسایل نقلیه سنگین از نظر عملکردی حدود 4 درصد مناسبتر و از لحاظ ایمنی بر خلاف انتظار تا حدی ضعیفتر ار حالت عدم وجود محدودیت خط میباشد که میتوان افزایش برخوردها و کاهشایمنی پس از ایجاد محدودیت خط را به تجمع وسایل نقلیه سنگین در خطوط سمت راست و پیچیده شدن تغییر خط خودروهای سواری برای خروج از آزادراه و وارد شدن به رمپ خروجی مرتبط دانست.

نویسندگان

عبدالرضا شیخ الاسلامی

استادیار، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

علی محمد باغ علیشاهی

دانشآموخته کارشناسی ارشد، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران

علی اصغر گهرپور

دانشجوی دکترا، دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه علم و صنعت ایران، تهران، ایران