مطالبه ی اصلی نسل اول روشنفکران ایران: تحدید قدرت سلطنت

هر یک از اقشار مختلف جامعه به سهم خود در تعیین سرنوشت کشور و رقم خوردن تحولات آن به ایفای نقش می­پردازند. قشر روشنفکر نیز از جمله اقشار جامعه است و از این قاعده­ی کلی مستثنا نیست. در ایران هم یکی از عناصر موثر در تاریخ سیاسی معاصر کشور، قشر روشنفکر است. نسل اول روشنفکران ایران به عنوان طلایه­دار جریان روشنفکری کشور به تامل در مسئله­ی انحطاط و عقب­ماندگی  کشور پرداختند و چرایی این وضعیت را در قالب رابطه­ی قدرت دولت با جامعه، حدود قدرت دولت و بافت و ساخت قدرت تحلیل کردند. با توجه به این نکته، رسالت پژوهش حاضر، بیان مطالبات نسل اول روشنفکران ایرانی است و در پاسخ به این پرسش که مطالبه­ی اصلی نسل اول روشنفکران ایران در مورد ساخت قدرت سیاسی کشور چه بود، این فرضیه طرح و با روش کیفی تحلیلی-توصیفی و کتابخانه‎ای-اسنادی بررسی و مشخص شد که خواسته­ی اصلی این روشنفکران، محدودیت قدرت سلطنت برای تامین حقوق مردم با حاکمیت قانون بود که در قالب نقد سلطنت مطلقه­ی استبدادی و حمایت از سلطنت معتدله­ی مشروطه و حقوق مردم بیان می­شد که از شاخصه­های چارچوب نظام مفهومی لیبرالیزاسیون است و بر تحدید قدرت حکومت و تبدیل سلطنت مطلقه به سلطنت مشروطه برای تامین حقوق شهروندی مردم تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

روشنفکر ایرانی ، سلطنت مطلقه و مشروطه ، ساخت قدرت ، حقوق مردم ، لیبرالیزاسیون