بهینه سازی دمای راکتور و وزن کاتالیست در فرآیند تبدیل ضایعات پلیمری به سوخت

امروزه باتوجه به افزایش چشمگیر در تولید محصولات پلیمری و پیشرفت تکنولوژی در صنایع پلاستیکی، اهمیت مدیریت دفع ضایعات پلاستیکی دوچندان شده است. از راهکارهای کارآمد در این زمینه، میتوان به بازیافت این ضایعات و تبدیل به سوخت های مایع و گاز اشاره کرد. این راهکار می تواند علاوه بر حفاظت از محیط زیست، جای گزینی مناسب برای سوخت های طبیعی باشد. به همین دلیل در این پژوهش، در راستای افزایش راندمان سوخت و بهبود کیفیت محصولات تولیدی حاصل از تبدیل زباله های پلاستیکی در فرآیند پیرولیز کاتالیستی، یک مدل توسعه یافته ریاضی ارایه می‎شود و با استفاده از دو روش پاسخ سطح و الگوریتم ژنتیک، مدل مورد نظر و پارامترهای آن(دمای راکتور و وزن کاتالیست) به منظور ارایه بهترین حالت بهینه مورد مطالعه قرار می‎گیرد. طبق تحلیل آنالیز واریانس، میزان انحراف معیار براساس مدل توسعه یافته، برای بازده سوخت مایع و گاز به ترتیب 0/9641 و 0/9655 می‎باشد.

کلیدواژه ها:

بهینه سازی ، پیرولیز کاتالیستی ، مدیریت زباله های پلیمری ، الگوریتم ژنتیک