بررسی تجربی تاثیرپارامترهای فرایندجوشکاری مقاومتی برجسته براستحکام پیچشی اتصال مهره به ورق

جوشکاری امروزه ازمهمترین و رایجترین فرآیندهای اتصال فلزات (وبعضا غیر فلزات) می باشد. ازمیان فرآیندهای موجود جوشکاری، فرآیند جوشکاری مقاومتی از حرارت و فشار بطور همزمان، برای اتصال قطعات فلزی استفاده می نماید. در این تحقیق، تاثیر پارامترهای جوش مقاومتی برجسته روی ورق فلزی و مهره جوش غیر همجنس و با ضخامت مختلف مورد بررسی قرار گرفته است. از بین پارامترهای قابل تنظیم در جوش مقاومتی، سه پارامتر زمان جوشکاری، نیروی الکترود و جریان جوشکاری که بیشترین تاثیر را بر روی خواص جوش و کیفیت جوش دارند انتخاب و سایر پارامترها ثابت فرض شده است. به منظور ارزیابی استحکام مهره جوش از آزمون پیچش استفاده شده، و بوسیله گشتاور سنج (ترکمتر) دیجیتال، استحکام پیچشی اندازه گیری شده است. جهت انجام آزمایش ها از نرم افزار Minitab16 با روش پاسخ سطح که جز روشهای طراحی آزمایش می باشد استفاده شده و در ادامه نتایج تجربی بدست آمده به کمک نرم افزار فوق، مورد تحلیل قرار گرفته تا تاثیر پارامترهای متغیر ذکر شده بر استحکام پیچشی جوش تعیین گردد.

کلیدواژه ها:

جوش مقاومتی برجسته (زایده ای) ، زمان جوشکاری ، جریان جوشکاری ، نیروی الکترود ، روش پاسخ سطح ، فولادهای کم کربن ، مهره جوش ، استحکام پیچشی