افق بیناذهنی هنرمند و مخاطب در هنر تعاملی معاصر (با نگاهی به پروژه تعاملی کتابخانه قلب)

ارج نهادن به جایگاه و نقش مخاطب، از دستاورد های پراهمیت و ارزشمند هنر معاصر دانسته می شود. موثر بودن یا به عبارتی گویاتر تعیین کنندگی، به نحوی که شکل گیری و معنا یافتن اثر هنری درگرو مشارکت مخاطب باشد، در هنر تعاملی معاصر نمود عینی و حقیقی می یابد. قوت گرفتن چنین رویکردی، می تواند نشانی از اهمیت یافتن عرصه بیناذهنی در فرآیند تولید هنری و نقض محوریت مطلق هنرمند باشد. با در نظر داشتن مسئله مذکور، پژوهش حاضر درصدد پاسخ به این پرسش برآمده است که در هنر تعاملی معاصر افق بینا ذهنی هنرمند و مخاطب چگونه شکل می گیرد نمونه موردمطالعه، پروژه تعاملی کتابخانه قلب است که بر مبنای نظری زیبایی شناسی صمیمیت طراحی شده است. این اثر که بدن را ماده اصلی تجربه زیبایی شناختی قرار داده ، بر نحوه رویارویی مخاطب با بدن و تعمق در آن به عنوان سوژه و ابژه آگاهی متمرکز است. با توجه به پرسش اصلی، فرض بر این است که افق بیناذهنی هنرمند و مخاطب، در تراز آفرینشگری و خلق اثر تحقق می یابد. به این معنا که در اثر تعاملی کتابخانه قلب، آفرینش و تجسم آگاهی بدنی، در افق بیناذهنی هنرمند و مخاطب شکل گرفته و تجربه حاصل شده، متعلق به هر دو آنان است. در این پژوهش، باهدف تبیین ابعاد گوناگون ارتباطات بیناذهنی هنرمند و مخاطب در هنر تعاملی معاصر، در نمونه خاص کتابخانه قلب، داده ها به صورت اسنادی جمع آوری شده و به شیوه توصیفی-تحلیلی موردبررسی قرارگرفته اند. نتیجه آنکه مخاطب تعامل گر در اثر مذکور، به واسطه تغییر آشکاری که می تواند آگاهانه در تجسم بدنش ایجاد کند و شکل نهایی اثر را رقم بزند، هم تراز با هنرمند در خلق اثر، تعیین کننده است.

کلیدواژه ها:

هنر تعاملی معاصر ، بیناذهنیت ، پدیدارشناسی ، زیبایی شناسی صمیمیت ، بدن