بررسی میزان تجمیع زیستی جیوه در عقاب طلایی Aquila chrysaetos ، کبک معمولی Perdrix chukar و باکلان بزرگ Phalacrocorax carbo با تکیه بر اکولوژی تغذیه

جیوه عنصری سمی و خطرناک برای موجودات زنده محسوب میشود. فلزی است که بدن به آن نیاز نداشته، ورود و جذب آن در بدن باعث مشکالت فراوان میشود. با صنعتی شدن کشورها این عنصر وارد طبیعت میشود و با عبور از زنجیرهی غذایی در بدن موجودات تجمع یافته، باعث بروز بزرگنمایی زیستی میشود. لذا پایش زمانی و مکانی آن ضرورت دارد. یکی از بهترین روشهای پایش جیوه پایش زیستی میباشد. در بین این گونه روشها آنهایی که باعث از بین رفتن موجود نمیشود اولویت دارد. لذا استفاده از پر به دلیل غیر مخرب بودنش از جایگاه ویژهای برخوردار است. در مطالعه حاضر از سه گونه باکلان بزرگ، عقاب طالیی و کبک معمولی، که از نظر تغذیه و سطح مهاجرت با هم هیچ قرابتی ندارند مورد بررسی قرار گرفت. از پرها نمونه برداری شد. مشخص گردید که بیشترین میزان غلظت تجمع زیستی جیوه در مقایسه بین گونهها مربوط به باکلان با میانگین ppb 2710 و کمترین مقدار آن مربوط به کبک با میانگین ppb 120 می باشد.

کلیدواژه ها:

جیوه ، پایش زیستی ، باکالن بزرگ ، عقاب طالیی ، کبک