روح معنا در تفکر ابن عربی

معنا در اندیشه ابنعربی ، حقیقتی کلی و مشترک میان مراتب معنایی یک واژه است. هر واژه مراتبی را از معنا دارا است که به صورت حقیقی بر همه آنها صدق میکند. این حقیقت مشترک، روح واحد حاکم بر معانی یک واژه را شکل میدهد. این نظریه، بر آیات الاهیاتی قرآن (آیات ناظر به اوصاف خدا) تطبیق میکند و براساس آن، نسبت محمولات این آیات به موضوع آن یعنی خدا، حقیقی و خالی از مجاز است. محمولات تشبیهی آیات الاهیاتی، پس از انصراف معنا از عوارض ناسوتی و امکانی، به خدا نسبت داده میشوند. در فهم این نظریه، مباحث هستیشناسانه ابنعربی بسیار مهم مینماید. این نظریه، در فهم و تفسیر متون الاهیاتی قرآن تاثیرگذار است. هدف این نوشتار، تبیین نظریه ابنعربی در باب ماهیت معنا جهت معناشناسی محمولات الاهیاتی قرآن و ارایه ثمرات عملی این نظریه است

کلیدواژه ها:

معنا ، محمولات تشبیهی ، روح معنا ، آیات الاهیاتی