تجاربی از تولید گندم و کوشیا با استفاده از منابع آب و خاک شور در استان گلستان

به دلیل کمبود منابع آب شیرین، استفاده از آ بهای شور برای تولید گیاهانی نظیر گندم و کوشیا اجتنا بناپذیر است. برای حفظ پایداری تولید، لازم است تا اثر آ بهای شور روی گیاه و خاک در هر منطقه مورد بررسی قرار گیرد. به همین منظور در این مقاله به استناد نتایج حاصل ازپژوه شهای انجام شده اثر آبیاری با آب شور برای تولید گیاهانی مانندگندم و کوشیا و همچنین تغییرات شوری نیمرخ خاک )در شرایط زارعین و مزارع تحقیقاتی( در استان گلستان مورد ارزیابی قرار گرفت. به طور کلی نتایج حکایت از این نکته دارد که در زمی نهای کشاورزی که شوریخاک آنها بالاتر از آستانه تحمل به شوری گیاهان مورد بررسی )گندم، جو، کلزا و کوشیا( بود عملکرد قابل قبولی حاصل شد. توزیع شوری در نیمرخ خاک در کوتاه مدت نشان داد در زمان کاشت و مراحل اولیه رشد گندم، به دلیل بارندگی مناسب، شوری لایه سطحی نسبت به مراحل انتهایی رشدکمتر بود. افزایش شوری در لای ههای پایی نتر خاک به دلیل عدم زهکشی مناسب مزارع، کافی نبودن عمق آب آبشویی در مواقعی که باران کم و یا آبیاری صورت نم یگیرد، باعث حرکت آب از پایین به بالا و در نتیجه عامل افزایش تجمع نمک در نیمرخ خاک در طولانی مدت م یگردد. در صورتاستفاده از آب شور در محصولات تابستانه )کوشیا( متحمل به شوری، بارندگی پاییزه و زمستانه موجب شستشو و کاهش شوری خاک سطحی شده، بطوریکه برای گیاهان بعدی شرایط جوان هزنی و سبز شدن فراهم است. از آنجایی که باران عامل غیر قابل کنترل بوده برای حفظ پایداریکشاورزی هرگاه در سا لهای خاص باران نتواند مقدار شستشوی لازم در خاک را انجام دهد بایستی آبشویی خاک انجام گیرد.

کلیدواژه ها:

پایداری تولید ، شوری خاک ، آب نامتعارف ، کشاورزی شورزیست