بررسی امکان تجزیه فتوکاتالیستی فنل با اسفتاده از فرآیند UV / TiO2

فنل یکی از ترکیبات آروماتیک بوده که به دلیل سمیت بالا و حضور آن در پسابهای صنایع ، بایستی نسبت به حذف آن و جلوگیری از آلودگی آبهای پذیرنده اقدام نمود. در حال حاضر این ترکیب با استفادها ز فرآیندهای کربن فعال و بیولوژیکی حذف می شود. هدف اصلی در این تحقیق بررسی امکان تجزیه فتوکاتالیزوری فنل با استفاده از فرایند UV / TiO2 و تبدیل آن به مواد پایدار نظیر آب و دی اکسید کربن می باشد. در این تحقیق محلول فنل با غلظت 50 میلی گرم در لیتر در مراحل جداگانه در مجاورت هوا ، اشعه فرابنفش و دی اکسید تیتانیوم و ترکیبی از هر سه مورد فوق قرار گرفت و تأثیر زمان مجاورت ، pH و مقدار دی اکسید تیتانیوم مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمایشها نشان داد که در بین فرآیندهای مورد مطالعه حذف فنل ، فرآیند ترکیبی هوادهی ، اشعه فرابنفش همراه با دی اکسید تیتانیوم دارای بالتاتریدن راندمان نسبت به سایر فرآیندها می باشد. این نتایج همچنین نشان داد که افزایش pH باعث افزایش راندمان حذف فنل می گردد. بالاترین راندمان ، در pH برابر 11 ، زمان تماس نه ساعت تابش UV و 0/1 گرم دی اکسید تیتانیم ، در حدود 83 رصدد به دست آمد. همچنین مشخص گردید که راندمان حذف فنل بعد از سه ساعت در pH فوق تنها نه درصد کمتر می باشد. با توجه به امکان بازیافت دی اکسید تیتانیوم از فرآیند ، هزینه پایین و راندمان نسبتا بالا ، استفاده از روش فوق را می توان برای تصفیه پسابهای حاوی فنل توصیه نمود.

کلیدواژه ها:

فنل ، اشعه UV ، دی اکسید تیتانیوم ، فتوکاتالیست